درمان سر دردهای گردنی یا سرویکوژنیک از طریق راه های مختلف قابل درمان است مانند ورزش درمانی ، درمان با مصرف دارو ، درمان با استفاده از تزریق، درمان با جراحی و … که همه این راه ها بهتر از با تشخیص و تجویز پزشک انجام شود.
ورزش درمانی
ممکن است بیماران مبتلا به سر دردهای گردنی یا سرویکوژنیک از طریق ورزش درمانی به نتیجه ی دلخواه دست یابند درمانگر نکات اساسی را به بیمار آموزش می دهد تا کشش و حرکات مورد نیاز را در نواحی مشکل دار انجام دهد این تمرینها برای شل کردن عضلات سفت شده و همچنین تقویت عضلات ضعیف شده و جهت پیش گیری از دردها و مشکلات آینده باید مورد استفاده قرار گیرند. خیلی از درمانگرها از حرارت برای شل کردن عضلات سفت شده استفاده کنند آنها همچنین ممکن است برای کمک به بیماران از تحریکات الکتریکی (e-stim) عضلات استفاده کنند.
گاهی اوقات رفتار خشن و شدید درمانگر می تواند سبب ایجاد درد غیر ضروری شود. اگر در طی درمان دچار درد شدید و ناگهانی می شوید به درمانگر بگویید تا درمان را متوقف کند.
قبل از شروع ورزش درمانی درمانگر باید سابقه ی پزشکی شما که شامل زمان شروع سردرد و درد گردنی است و همچنین اقداماتی که انجام داده اید تا احساس بهتری پیدا کنید را بداند همچنین او درباره ی زمینه های شغلی ( زیرا بعضی از مشاغل نسبت به سایر موارد سردرد گردنی را بیشتر القا می کنند) و هر نوع بیماری دیگری که دارید خواهد پرسید.
پس از جمع آوری اطلاعات درمانگر برنامه هایی را تنظیم خواهد کرد که شامل تمرین هایی برای انجام آنها در طول زمان درمان و نیز ورزش هایی که می تواند در منزل انجام گیرد می باشد بعضی از ورزش هایی که همراه با درمانگر انجام می شوند ممکن است نیازمند به تجهیزاتی باشد در حالی که سایر ورزش ها ، ورزش های کششی هستند که می توانید بدون وسیله ی خاصی آنها را انجام دهید. جلسات تن درمانی متفاوت هستند اما معمولاً بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می کشند.
ورزش های ساده گردنی (Nexercise)
در طی ورزش درمانی برای درمان سر دردهای گردنی یا سویکوژنیک از یکسری ورزش های خاص استفاده می شود خیلی از بیماران از انجام بعضی از ورزش های ساده ی گردنی سود می برند البته همیشه قبل از شروع هر نوع تمرین ورزشی حتی آنچه که ما به شما توصیه می کنیم آن را با پزشک تان در میان بگذارید تا از ایمن بودن آنها اطمینان حاصل کنید.
این تمرین ها زمان زیادی نمی خواهد و تقریباً هر فردی می تواند آنها را انجام دهد و نیاز به تجهیزات خاصی ندارد. ممکن است انجام این ورزش های آسان برای فقط چند دقیقه در روز سردردهای شما را تا حد زیادی تسکین دهد یا از بروز آنها جلوگیری نماید.
اهمیت داشتن یک گردن سالم را دست کم نگیرید همان گونه که گفته شد اختلالات مزمن گردنی مانند آرتریت بدنشستن یا ،ایستادن رفتار ساکن سقوط یا آسیب ناگهانی اغلب منجر به سردردهای سرویکوژنیک می شود اما می توانید ثبات توان گردن و ستون مهره های فوقانی را به وسیله ی انجام خیلی از این ورزش آسان افزایش دهید می توانید این ورزش ها را در محل کار یا منزلتان انجام دهید.
ما ۱۷ ورزش گردنی که به ۳ گروه تقسیم شده اند را به شما آموزش می دهیم تا در طی ۳ هفته آنها را انجام دهید امیدوارم دردهای گردنی و سردردهای سرویکوژنیک شما کاهش یابد. بعد از یک دوره ی ۳ هفته ای از هفته ی سوم نیز برای مدت زمان کوتاهی در هفته آنها را انجام دهید تا از سردردهای شما پیشگیری شود.
تمرین های هفته ی اول
این ورزش ها را هر روز انجام دهید بعد از هفته ی اول ورزش های هفته دوم را به هفته ی اول اضافه کنید.
تمرین ۱ : بالا انداختن شانه ها انعطاف و قدرت
- شانه های خود را تا سطح گوش هایتان بالا ببرید و به طرف عقب و پایین بچرخانید ( در چرخش به سمت عقب کتفها را به همدیگر فشار دهید)
- این عمل را ۱۰ بار تکرار کنید.
توجه : در طول تمرین به هیچ عنوان شانه ها نباید به سمت جلو چرخش داشته باشند.
تمرین ۲: خم و راست کردن گردن (انعطاف و قدرت)
- چانه را به سمت قفسه ی سینه حرکت داده و شانه ها را به سمت پایین هل دهید
- همان گونه که چانه را به سمت بالا نگه داشته اید شانه ها را نیز به طرف بالا ببرید و برای ۲-۱ ثانیه نگه دارید برای افزایش کشش در وضعیت مستقیم چانه ی خود را به طرف بالا هل دهید.
- این عمل را ۱۰ بار در هر جهت تکرار کنید.
توجه: این ورزش می تواند به عنوان کشش مورد استفاده قرار گیرد هر وضعیت را به مدت ۲۰-۱۰ ثانیه نگه دارید.
تمرین ۳ : خم شدن به طرفین (انعطاف و قدرت)
- شانه ها باید آزاد و رها باشند.
- گوش راست را بالا و به طرف سقف و گوش چپ را به طرف شانه ببرید.
- این حالت را برای ۲-۱ ثانیه نگه دارید سپس به حالت اولیه و تعادل برگردید.
- این عمل را برای طرف مقابل تکرار کنید.
توجه: با نگه داری هر حالت برای ۳۰ الی ۱۵ ثانیه کشش مناسبی ایجاد کنید.
تمرین ۴ : چرخش گردن (انعطاف وکشش)
- چانه و گوشتان را به یک طرف بچرخانید و برای ۲-۱ ثانیه نگه دارید.
- به پایین و به سمت شانه نگاه کنید و سپس به حالت اول برگردید.
- این عمل را در جهت مقابل تکرار کنید.
- هر دو چرخش را یک بار بیشتر تکرار کنید.
توجه : با نگه داشتن هر حالت به مدت ۲۰الی ۱۵ ثانیه کشش مناسبی ایجاد کنید
تمرین ۵ : انقباض گردن ( انعطاف)
- خارهای کتف را به همدیگر فشار دهید.
- سر را مستقیماً به عقب ببرید فک و چشمها را در یک سطح نگاه دارید.
- برای ۵- ۱۰ ثانیه این حالت را حفظ کنید
- با تمرکز مناسب در طی ،انقباض این عمل را ۱۰ بار تکرار کنید.
توجه : در طی این تمرین چانه را بالا و پایین بیندازید.
تمرین ۶ : کشش شانه و قفسه ی سینه (انعطاف)
- خارهای کتف را به همدیگر فشار دهید.
- دست هایتان را در پشت بدن قلاب کرده و بازوها را مستقیماً بکشید
- به آرامی دستها و آرنج ها را به طرف سقف بالا ببرید.
- تمام قد بایستید و این حالت را برای ۲۰-۱۰ ثانیه حفظ کنید.
توجه: در حالتی که خارکتف ها به همدیگر فشار داده می شوند گردن را در حالت منقبض نگاه دارید.
می توانید با قرارگیری دست ها در چهارچوب در و عبور پنجه ها از ورودی این ورزش را انجام دهید.
هفته دوم
برای ایجاد انعطاف و قدرت این تمرین ها را هر روز انجام دهید.
تمرین ۷: انقباض شانه ها (کشش)
- با انگشتان خود گوش ها را لمس کرده و آرنج ها را به طرف بالا بکشید.
- خار کتف ها را به همدیگر فشار دهید ( همین طور که این کار را انجام میدهید آرنج ها به عقب برمی گردند.)
- این حالت را برای ۵ ثانیه نگه دارید و سپس خارکتف ها را آزاد کنید. گردن را هل ندهید و یا نکشید.
توجه : در حالی که خارکتف ها را به همدیگر فشار میدهید. گردن را به صورت منقبض شده نگه دارید. اگر قرار دادن دستها پشت گوش دردناک است آنها را روی شانه ها بگذارید.
تمرین ۸ : کشش گردنی (انعطاف)
- گوش سمت راست را به طرف سقف بالا ببرید.
- بازوی راست تان را در بالای مچ و جلوی بدن قلاب کنید و شانه هایتان را پایین بیندازید و به آرامی بازوی راستتان را به سمت پایین بکشید.
- برای مدت ۱۰ ثانیه این حالت را نگه دارید و با قراردادن همان بازو در پشت خودتان این عمل را تکرار کنید
- با طرف مقابل این عمل را تکرار کنید.
توجه : برای افزایش ،کشش چانه را به سمت بالا و پایین بچرخانید.
تمرین ۹ : کشش ناحیه ی فوقانی پشت (انعطاف)
مرحله ی اول
- دست ها را در جلوی بدن در حالتی که هر دو بازو کشیده شده اند قلاب کنید.
- به آرامی خارکتف ها را از همدیگر دور کنید و چانه را به سمت قفسه ی سینه پایین بیاورید.
برای مدت ۱۰ تا ۳۰ ثانیه این حالت را حفظ کنید.
مرحله ی دوم
- روی صندلی بنشینید، بازوهایتان را در حالت عرضی قرار داده و دسته های صندلی را محکم بگیرید.
- هنگامی که خارهای کتف را از هم دور می کنید چانه را به طرف قفسه ی سینه حرکت دهید.
تمرین۱۰ : انقباض در حالت درازکش (انعطاف)
- درگوشه رختخواب دراز بکشید صورت را به سمت زمین قرار دهید گردن و سر را شل کنید.
- با بازوهای خم شده و آرنج بالا آمده خارهای کتف را به همدیگر فشار دهید. آرنج ها را بالا بیاورید و برای ۱۵ ثانیه نگه دارید.
- این عمل را ۵ بار تکرار کنید و سپس تمرین ۹ را تکرار کنید .
توجه : برای انجام بهتر تمرین یک بالش زیر لگن خود قرار دهید.
هفته سوم
برای هفته ی سوم ورزش ها و کشش های چالش انگیز و فشرده ی بیشتری جهت ایجاد قدرت انجام خواهید داد.
تمرین ۱۱ : سفت کردن شکم (قدرت)
- روی زمین به پشت دراز بکشید زانوها در حالت خمیده باشند و کف پاها روی سطح زمین قرار گیرد.
- با قرار دادن دست ها در طرفین سروگردنتان را از سطح زمین بلند کنید. هنگامی که بلند می شوید دست ها را به طرف قوزک یا زانوها حرکت دهید.
- این عمل را ۵ بار تکرار کنید.
توجه : سر شما باید در مکان سفتی باشد ( وانمود کنید در هنگام بلند شدن یک سیب میان چانه و قفسه سینه وجود دارد خسته شدن عضلات گردن طبیعی است.
تمرین ۱۲ : بازوهای کشیده شده (قدرت)
- درگوشه ی رختخواب در حالی که صورت به سمت زمین و سر و گردن آزاد هستند دراز بکشید.
- بازوها را به طور مستقیم روی سر بکشید و آنها را به سمت سقف بالا بیاورید.
- این حالت را برای ۲ تا ۵ ثانیه حفظ کنید.
- این تمرین را ۵ بار تکرار کنید و سپس برای انعطاف بیشتر تمرین ۶ و ۹ را انجام دهید.
توجه : برای راحتی بیشتر یک بالش زیر لگن بگذارید
تمرین ۱۳ : تثبیت مفصل شانه (قدرت)
- در گوشه رختخواب دراز بکشید در حالی که صورت به سمت زمین باشد سروگردن را آزاد کنید.
- با بازوهای کشیده به طرفین خارهای کتف را به همدیگر فشار دهید و هر دو بازو را به طرف سقف بلند کنید.
- این حالت را برای ۱۰- ۵ ثانیه نگه دارید.
- برای قدرت بیشتر این حالت را ۲۰ ثانیه حفظ کنید و برای انعطاف بیشتر تمرین ۹ را تکرار کنید.
توجه : برای راحتی کامل یک بالش زیر لگن قرار دهید.
انجام این ورزش به مرور زمان ساده تر خواهد شد و می تواند به وسیله ی یک جعبه صابون و سپس یک وزنه ی سبک ادامه یابد در این حالت زمان نگه داشتن به ۳-۱ ثانیه کاهش می یابد.
تمرین ۱۴ : کشش گردن و قسمت فوقانی پشت (انعطاف)
- سرتان را به یک سمت کج کنید و به آرامی یک طرف از سر (در سمت گوش) را فشار دهید و اجازه دهید تا ،جاذبه عضلات را به طرف خود بکشد.
- دست مخالف را در قسمت فوقانی پشت قرار داده و برای ۲۰ ۱۰ ثانیه نگه دارید توجه سروگردن را هل ندهید.
بیشتر بخوانید: انواع مختلف سر درد که افراد به آن ها دچار می شوند
تمرین ۱۵ : کشش شانه (قدرت)
- در حالی که بازوها به طرف سقف کشیده شده اند به پشت دراز بکشید.
- در هنگامی که شانه ها را مستقیماً به سمت سقف بالا می کشید تلاش کنید تا خارکتف ها را باز کنید ( پشت خود را به طرف زمین قرار دهید و آرنج ها را مستقیم نگه دارید.)
- این حالت را برای ۵ ثانیه حفظ کنید.
- برای قدرت بیشتر این حالت را برای ۱۵ ثانیه نگه دارید و برای انعطاف بیشتر تمرین شماره ی ۶ را تکرار کنید
تمرین ۱۶ : بالا بردن خارکتف (انعطاف )
- دست چپ را روی خارکتف چپ بگذارید، آرنج را بلند کنید.
- چانه و بینی را به سمت شانه راست حرکت دهید.
- به آرامی دست راست را روی سر قراردهید و اجازه دهید تا جاذبه ی زمین عضلات را به سمت خود بکشد.
- برای ۲۰-۱۰ ثانیه این حالت را نگه دارید سپس این عمل را با طرف مقابل تکرار کنید.
توجه : سر و گردن را هل ندهید.
تمرین ۱۷ : کشش به طرف بالا (قدرت)
- در حالی که خارکتف ها را به همدیگر فشار می دهید تمام قد بایستید.
- در جلوی بدنتان یک حوله را با دست بگیرید کف دست ها به طرف بدن باشد .
- با هدایت آرنج ها هر دو دست را به طرف چانه بلند کرده و نگه دارید. در اینجا خار کتف ها را به همدیگر فشار دهید.
- حالت کشش را با تمرین های ۸ و ۱۴ تکرار کنید.
توجه : در انتهای تمرین، آرنج باید بالاتر از مچ و گوش ها باشد. هنگامی که این حرکات عادی شد میتوانید ۴۵۳ گرم تا ۲ کیلو به وزنه اضافه کرده و ۲۰الی ۱۰ بار آن را تکرار کنید.
وسایل کشش
اکثر بیماران مبتلا به سردردهای سرویکوژنیک دوره درمانی ترکشن ۱و کشش را در بیمارستان نمی گذرانند زیرا هم غیر ضروری است و هم خیلی پر هزینه می باشد.
ترکشن درمانی مرکب از قرقره و محور می باشد تا به ناحیه ای که تحت درمان است نیروی اضافی وارد نماید اگر چه ممکن است در منزل از آن نوع ترکشنی که بقیه ی بیماران استفاده می کنند بهره نبرید اما به هر حال از یک ترکشن گردنی خانگی سود خواهید برد این وسایل در اکثر فروشگاه های تجهیزات پزشکی در دسترس هستند.
ترکشن ها در نحوه ی تنظیم متفاوت می باشند خیلی از آنها از وزنه هایی تشکیل شده اند که می تواند به گنجه و یا کمد باز متصل شوند هنگامی که این وسیله را برای بار اول تنظیم می کنید به منظور اطمینان خاطر بیشتر از فرد دیگری کمک بگیرید و مطمئن شوید که به سادگی بتوانید خود را بدون کمک دیگران از آن آزاد کنید. از این وسیله برای کودکان مبتلا به درد گردن استفاده نکنید آنها برای افراد بزرگسال طراحی شده اند.
تقریباً تمام این وسایل باعث نشستن شما می شوند، زیرا سر درون یک یقه ی گردنی قرار گرفته است که در نهایت سبب کشش سر و گردن و تخفیف درد می شود دفعه ی اول که از چنین وسیله ای استفاده می کنید ممکن است نگران این باشید که در پایان سبب آسیب به خودتان شده و یا حتی به طور تصادفی خود را آویزان نمایید. این وسیله نمی تواند تمام وزن شما را نگه دارد بنابراین نمی توانید خودتان را آویزان کنید و اگر به دقت به راهنمایی هایی که همراه با این وسیله ارایه می شود و دستورات پزشک تان عمل کنید.
معمولاً وزنه ای ۵ کیلوگرمی را برای ۱۰ – ۸ دقیقه و به مدت یک تا دو روز استفاده می کنند. هنگامی که بیماران آرامش و آسودگی خاطر بیشتری پیدا کردند به آن ها اجازه داده می شود تا تعداد و میزان وزنه ها را افزایش دهند عموماً ترکشن برای ۱۰-۵ دقیقه برای هر بار استفاده می شود بعضی از مردم با استفاده از ترکشن قادر به دفع اکثر سردردهای سرویکوژنیک می شوند.
گرم کردن با استفاده از یقه های گردنی
اگرچه اکثر پزشکان سردردهای سرویکوژنیک را با عدم تکیه ی بیشتر بر روی یقه های گردنی گرم شونده که کاملاً متناسب با گردن هستند و باعث عدم حرکت می شوند درمان می کنند اما نوع جدیدی از یقه های گردنی گرم شونده وجود دارد که می تواند به طور برجسته ای سردردهای سرویکوژنیک را درمان کنند این وسیله ها با تولید گرمای نفوذی می تواند به شل کردن عضلات دردناک و سفت شده ی گردن کمک کند و بدین طریق سردردهای سرویکوژنیک رفع می شوند.
بعضی از یقه های گردنی در مایکروویو گرم می شوند، در حالی که سایرین از بسته های کوچک گرم شونده که درون یقه تعبیه می شوند کمک میگیرند این تسکین درد موقتی است اما هنگامی که زیاد صدمه دیده اید حتی کاهش مقدار اندکی درد نیز با ارزش است.
البته می توانید به جای یقه گردنی از یک بالشتک گرمایی استفاده کنید، اما بایستی روی پد دراز بکشید تا نتیجه دلخواه حاصل شود اما با یقه ی گرم شونده می توانید در محل کار یا منزل به فعالیت خود ادامه دهید.
مداخلات جراحی (Interctions)
بعضی از بیماران مبتلا به سردردهای سرویکوژنیک از شیوه های جراحی جزیی یا عمده نظیر قطع عصب جلدی با استفاده از رادیو فرکانس – شیوه ای که امواج رادیوفرکانس را برای از کار انداختن عصب سرکش مورد استفاده قرار می دهد استفاده می کنند اگر بیماری تحلیل برنده دیسک دارید یا دیسک های متورم سبب درد می شوند ممکن است جراحی توصیه شود و در موارد شدید اتصال بین مهره ها در نظر گرفته می شود.
قطع عصب با استفاده از رادیوفرکانس
در این شیوه، عصبی که سبب درد شده است مستقیماً به وسیله ی تأثیرگذاری بر روی منبع خون رسانی به عصب آدرس دهی می شود. پزشک عصب هدف را (که قبلاً به عنوان سرچشمه ی درد شناسایی کرده است ) با لیدوکائین بی حس می کند و سپس امواج رادیوفرکانس مستقیماً به عصب فرستاده می شوند تا خون رسانی به آن و سپس درد را از بین ببرند محققان دریافتند که می توان با استفاده از این شیوه میزان متوسط سردردها را از ۶/۲ روز در هفته به ۲/۸ روز در هفته کاهش داد. همچنین میزان مسکن هایی که بیماران مصرف می کردند نیز به طور متوسط ۷۰ درصد کاهش یافت که یک نتیجه ی بسیار مهیج محسوب می شود.
اتصال مهره ها ( همجوشی مهره ها)
هنگامی که درد ادامه می یابد به ویژه اگر دیسک ها دچار فتق و بیرون زدگی شده باشند پزشک ممکن است اتصال مهره ها به یکدیگر را توصیه نماید. با اتصال مهره ها به یکدیگر که به ندرت در بیماران مبتلا به سردرد سرویکوژنیک رخ می دهد جراح دیسکی که ایجاد درد شدید می کند را بر می دارد بدون دیسک استخوان ها به همدیگر جوش می خورند. البته جراح مغز و اعصاب از پیچ و پلاک و مواد استخوانی جهت کمک به این اتصال استفاده خواهد کرد.
اتصال مهره ها یک شیوه ی پیچیده با یک دوره ی بهبودی دردناک و گسترش یافته برای حداقل چند ماه است این شیوه بایستی فقط به وسیله ی جراح متخصص مغز و اعصاب یا یک جراح ارتوپد مجرب صورت گیرد هرگز بدون تفکر و بررسی دقیق دست به انجام این کار نزنید زیرا قطعاً با هر اتصال برخی از اعمال و فعالیت های گردنی به خصوص محدوده حرکتی از بین می رود این دلیل دیگری است که از این روش به عنوان آخرین اقدام استفاده می کنند.
درمان با تزریق
۱. تزریقات مفصلی
پزشکان در طی سالیان متمادی از تزریقات مفصلی برای حذف دردهای گردن و پشت استفاده می کردند که اغلب مؤثر بودند ( اگر چه معمولاً درد بین ۳ تا ۴ ماه در بیشتر بیماران عود می کند آنها به جای تزریق دارو در عضلات دارو را مستقیماً به مفصل درگیر شده یا منبع عصبی آن تزریق می کنند. پزشکان معمولاً داروی کورتیکوستروئید که اثر ضدالتهابی دارد را تزریق می کنند که عضلات به شدت سفت منقبض شده را شل می کند. تزریقات معمولاً در مطب پزشک صورت می گیرد و حدود ۲۰ دقیقه به طول می انجامد.
۲. بوتاکس برای سردردهای گردنی
بوتاکس، نوع دیگری از درمان بیماران مبتلا به سردردهای سرویکوژنیک می باشد و ممکن است موثر باشد تحقیقات نشان داده است که بعضی از بیماران مبتلا به سردردهای سرویکوژنیک بعد از تزریق بوتاکس بهبودی خوبی داشته اند. به عنوان مثال از ۲۶ بیمار مبتلا به سردرد سرویکوژنیک که به وسیله ی آسیب ناگهانی گردنی به آن مبتلا شده بودند به ۱۴ نفر بوتاکس تزریق شد در حالی که ۱۶ نفر دیگر سرم نمکی دریافت کردند.
در هفته های دوم و چهارم بیمارانی که بوتاکس دریافت کرده بودند بهبودی قابل توجهی در میزان درد و در محدوده حرکتی نسبت به گروهی که سرم نمکی دریافت کرده بودند داشتند. به هر حال بعضی از مطالعات فقط نتایج استفاده از بوتاکس را در میان بیماران مبتلا به سردردهای سرویکوژنیک نشان داده است و بعضی از پزشکان در حالی که بیشتر تحقیقات به مؤثر بودن آن اشاره داشته اند استفاده از آن را برای بیماران میگرنی محدود کرده اند.
اگر اسپاسم، بخش عمده ای از مشکل است یا محدوده ی حرکتی به طور شدید اختلال پیدا کرده است بوتاکس می تواند برای شما ایده آل باشد. گاهی اوقات بیماران دچار سردرد سرویکوژنیک مزمن که به درمان دیگری پاسخ نداده اند فقط به تزریق بوتاکس پاسخ مهیج و جالبی نشان می دهند. اثر بوتاکس در نهایت ناپدید خواهد شد و معمولاً به تزریق مجدد در طی۳-۴ ماه آینده نیاز خواهید داشت.
بیشتر بخوانید: راه های درمان تنگی کانال نخاعی
۳. تزریقات محرک
همان طور که قبلاً گفتیم OTCهای مشخص و معین شامل لیدوکائین هستند و می توانند در درمان سردردهای سرویکوژنیک مؤثر باشند به علاوه، خیلی از بیماران از تزریق لیدوکائین و داروهای بی حس کننده ی مرتبط با کورتیکوستروئید به اطراف عضلات قسمت فوقانی گردن و ستون مهره ها نتیجه ی مثبت می گیرند تزریق معمولاً به اطراف عضلاتی که عمدتاً درد را تجربه می کنند زده می شود.
معمولاً درد به سرعت تسکین می یابد ( در طی چند ساعت) اما پزشکان نمی توانند قبل از تزریق تشخیص دهند که نتیجه دلخواه را می گیرند یا خیر و تنها روش امتحان کردن آن است .
اکثر پزشکان در ناحیه ای که قرار است داروی بی حس کننده تزریق شود از اسپری استفاده می کنند ممکن است زمانی که داروی بی حس کننده اثر خود را از دست می دهد در محل تزریق کمی احساس درد داشته باشید اما باعث امیدواری است که در مقابل سردردتان کاهش می یابد هنگامی که موضع کاملاً بی حس شد تزریق انجام می شود و شما کمی احساس سوزش ملایم و شاید کمی شدیدتر خواهید داشت. لیدوکائین و داروهای مرتبط اغلب در تزریقات مورد استفاده قرار می گیرند به هر حال بیماران با تزریق استروئیدهای داخل عضلانی طولانی اثر مثل متیل پردنیزولون بهبود می یابند ممکن است دارو برای مدت ۱۰ روز تا سه ماه ( بسته به بیمار) درد را تسکین دهد.
درمان با دارو
۱. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و شل کننده های عضلانی
داروهایی نظیر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و شل کننده های عضلانی درمان های رایج برای سردردهای سرویکوژنیک هستند. داروهای بدون نسخه داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مثل ایبوپروفن و با نسخه مثل ناپروکسن و پیروکسیکام ممکن است در کنترل التهاب و سردرد کمک کنند. متأسفانه اگر این داروهای ضدالتهابی را به طور منظم مصرف می کنید خطر زخم معده را نیز گسترش می دهید.
برخلاف اعتقاد عموم استرس شدید علت اصلی زخم ها نیست بلکه استفاده ی مرتب از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا عفونت با ارگانیسم های شایع هلیکوباکترپیلوی که سبب زخم معده می شود دلیل اصلی می باشد. ( البته هنگامی که زخم معده دارید استرس های شدید وضع شما را بدتر می کنند استفاده مرتب از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی ممکن است خطر بیماریهای قلبی و عروقی را نیز افزایش دهد)
بیشتر بخوانید: انواع داروهای ضد افسردگی
۲. دارو های ضد افسردگی
ممکن است بعضی از بیماران مبتلا به سردردهای سرویکوژنیک با مقادیر کم داروهای ضدافسردگی ۳ حلقه ای مانند آمیتریپتلین ۲ ، پاملور۳ و یا آونتیل ۴ ( هر کدام اشکالی از نورتریپتلین ۵ هستند) دردشان تسکین یابد این داروها، مسکن هایی هستند که نمی توانند برای خواب نیز مفید باشند.
اگر پزشک یک ضد افسردگی مرتبط و یا (الاویل آمی تریپتلین۶) تجویز کند به این معنا نیست که او شما را به عنوان یک فرد مبتلا به افسردگی می شناسد. برای درمان افسردگی، معمولاً نیاز به مقادیر بیشتری دارو نسبت به مقادیر تجویز شده در درمان درد مزمن دارید (همچنین ممکن است که هر دو حالت افسردگی و سردردهای سرویکوژنیک با هم وجود داشته باشند که در اینجا مقدار داروی تجویز شده متفاوت است.)
