درمان کودکان مبتلا به اوتیسم با ایجاد الگویی در زندگی روزمره امکان پذیر است. کودکان مبتلا به اتیسم معمولاً کناره گیرهستند از تنهایی لذت می برند و از ارتباط چشمی و جلب توجه اجتناب می ورزند. آن ها همچنین در زمینه پاسخ به اشارات آواها و موقعیت های هیجانی و در بازی های مشارکتی و فعالیت های آموزشی دسته جمعی دچار مشکل می شوند این ناتوانی های اجتماعی و علائم غالباً در سن پایین به روشنی آشکار نیستند و اغلب نادیده گرفته می شوند و بنابراین به تأخیر در تشخیص اتیسم می انجامند.
در سنین پایین، کودک فاقد دقت کافی است و به ویژه با نگاه خیره خود حالتی را به نمایش نمی گذارد و نگاهش بیانگر چیزی نیست و تقریباً در ۶ ماهگی مستقل از والدینش و به جای تقلید اصوات آنها از خود صدا تولید میکند؛ به علاوه یک فقدان کلی واکنش به بازشناسی صدای مراقب اصلی حتی در مواردی که نام کودک برده میشود وجود دارد. در سن ۹ ماهگی نیز هنوز در صداهای نامفهوم و استفاده از اشاراتی همچون تکان دادن دست یا اشاره کردن با تأخیر واکنش نشان میدهد به علاوه کودک فاقد توانایی بیان است و یا به بیانات و اظهارات دیگران توجهی نمی کند.
درمان اوتیسم با فعالیت در زندگی روزانه
این رویکرد درمانی بر پایه اصولی تمرکز دارد که میتواند تشویق کننده برای ایجاد یک ریتم یا الگوی عادی در زندگی روزمره باشد. کارآمدی روش گفته شده در این حقیقت نهفته است که کودکان مبتلا به اتیسم غالباً درگیر رفتارهای عادی هستند و بر اساس این ویژگی است که مهارت های جدیدی به آن ها آموزش داده می شود. برای مثال می توانیم برخی کلمات را با قرار دادن آنها در جملات ساده تکرار کنیم و با پرسش سؤالات ساده از کودکان آن ها را به صحبت کردن تشویق کنیم .
سیستم ارتباطی بر پایه تبادل تصویر
این سیستم بر ارتقای مهارت های ارتباطی و زبانی کودکان مبتلا به اوتیسم در محیط های اجتماعی تمرکز دارد. در واقع استفاده از تصاویر به عنوان یک فن ارتباطی برای کمک به آن ها در تجسم بهتر آنچه می خواهند یا آنچه نیاز دارند، دارای اهمیت است.
در ادامه توصیه هایی که احتمالاً پزشکان به مادران و مراقبان کودکان مبتلا به اتیسم ارائه می دهند تا ابعاد مختلف رشد آنها بهینه شود، عنوان خواهد شد.
نکات مربوط به غذا خوردن
با آواز خواندن در حین صرف غذا کودک را به غذا خوردن تشویق کنید.
کودک را به برقراری ارتباط از طریق صحبت کردن ترغیب کنید برای مثال در ابتدا مقدار کمی غذا برایش بریزید سپس غذای خاصی را دورتر بگذارید تا او به آن توجه کند و آن را درخواست نماید یا متضاد آنچه درخواست کرده است را به او بدهید تا تحریکش کنید به اینکه دوباره آنچه را میخواهد درخواست کند .
به مواد غذایی اشاره کنید و آن ها را نام ببرید به کودک اجازه دهید به غذایی که می خواهد اشاره کند .
به کودک یک فهرست دو یا سه گزینه ای همراه با تصاویر از غذا نشان دهید و از او بخواهید به انتخاب خود به یکی از آن ها اشاره کند. یک جمله یا آهنگ خاص را پس از هر وعده غذا تکرار کنید.
نکاتی برای لباس پوشیدن
با کمک به کودک در باز کردن دست ها و پاهایش او را به مشارکت در لباس پوشیدن تشویق کنید.این اعمال را با کلمات همراه کنید و او را به تکرار آن ها تشویق نمایید . کودک را ترغیب کنید تا به تنهایی لباس بپوشد و وقتی این کار را انجام داد از او تمجید کنید، خوب است ، خودت به تنهایی این کار را انجام دادی . به کودک در انتخاب و برداشتن لباس ها از کمدش یاری کنید. لباس های کودک را برروی تخت به صورت منظم بچینید تا اوبتواند لباس موردنظر خود را اتخاب کنید.
به کودک تصاویری را که مراحل لباس پوشیدن را توضیح می دهد نشان دهید و در صورت امکان او را راهنمایی کنید.
نکات مربوط به حمام رفتن
به کودک اسباب بازی هایی را که بر روی آب شناور می مانند یا می توانند برای بازی از آب پر شوند بدهید. کودک را در مورد اعضا بدن و احساسات جسمی اش آموزش دهید. در طول حمام کردن با کودک رو در رو بمانید. به کودک اجازه دهید تا تمام مواد مورد استفاده در حمام را لمس کند. مراحل حمام کردن را با استفاده از تصاویر و یا کلمات به او نشان دهید. همان روش حمام کردن را هر بار تکرار کنید برای مثال یک موسیقی آرام بگذارید یا یک آهنگ خاص را تکرار و زمزمه کنید.
سرگرمی ها
۱. بازی دسته جمعی
نوعی بازی است که کودک در آن به برقراری ارتباط مشارکت و تعامل با دیگران نیاز دارد. بازی های دسته جمعی با به کار بردن کلمات و صداهای تکراری مانند: دالی بازی ، قایم باشک ، اسب سواری ( روی پاهای والدین) و تاب خوردن و از جمله بازی های جالب و لذت بخش برای کودکان به حساب می آیند و به او احساس آرامش می دهند.
آنچه در آغاز فعالیت می گویید یا انجام میدهید را در امتداد و در انتهای فعالیت تکرار کنید. به کودک فرصت دهید تا نقش های را ایفا کند و با پر داختن به علایق او در صورت نیاز تغییر در روش بازی به انجام این کار کمک نمایید؛
برای مثال شما دالی بازی می کنید و صورتتان را با بالش مخفی می کنید و این بازی ادامه دارد؛ اما پس از مدتی کودک به سمت پرده ها می رود و پشت آنها پنهان می شود، بنابراین شما باید با جایگزین کردن پرده به جای بالش ها به بازی ادامه دهید.
۲. آواز خواندن
برای برقراری ارتباط با کودک می توان از آواز استفاده کرد. آواز روشی است که می توانیم هر روز تکرار کنیم تا کودک به آن خو بگیرد و بتواند کلماتش را در خاطر بسپارد. آواز خواندن همراه با حرکات و تصاویر جالب برای یاد گیری آسان آنها مناسب است.به کودک فرصتی برای بهای نقش بدهید. بر روی کلمات و حرکاتی که او دوست دارد مکث کنید و او را تشویق به ادای آن ها نمایید.
در حین آواز خواندن از کلمات کوچک با تعداد حروف کم و ساده استفاده کنید و بر کلمات اصلی تأکید نمایید. برای رفع نیازهای کودک و به منظور کمک به او برای درخواست چیزهایی که می خواهد باید پرسش و پاسخ ، سلام و احوال پرسی با دیگران روال عادی روزانه و راهنمایی های ساده را با آواز خواندن آموزش دهید و در صورت نیاز آوازهایی را بدین منظور بسازید.
۳. خواندن
- در اوقات لذت بخش تعامل با کودک ، خواندن راه دیگری برای تقویت برقراری ارتباط محسوب می شود. همانند آوازها یک داستان باید به دفعات تکرار شود.
- برای جلب توجه او داستان را به نحوی لذت بخش و هیجان انگیز بخوانید . روی آنچه برای او جالب است تأکید کنید برای مثال اگر بر جزئیاتی خاص اشاره میکند باید با تأکید بر این جزئیات داستان را بخوانید با بهره گیری از آنچه برای او جالب است راهی برای برقراری ارتباط بیابید.
- جملات را ساده کنید.توصیه می شود که در خواندن از روش معمول فاصله بگیرید، چرا که جملات باید ساده شوند تا با توانایی های کودک سازگاری یابند. به شیوه ای پر جنب و جوش و گویا بخوانید.
- اگر مایل است کتاب را ورق بزند اجازه دهید در این کار مشارکت کند و بنابراین هر کدام از شما یک صفحه از کتاب را ورق بزنید. به آرامی بخوانید و کلمات خاص را تکرار کنید.
- باید با نشان دادن تصاویر هر کلمه ای که بیان می کنید بر آن تأکید نمایید تا کودک آنها را درک و یاد سپاری کند و به صورت تا خوداگاه آن واژه ها را به کار گیرد.
- به کودک فرصت دهید تا علایقش را بیان کند. تماشا کردن ، شمرده بیان کردن و توضیح دادن را از یاد نبرید.
- باید با نشان دادن تصاویر هر کلمه ای که بیان می کنید، بر آن تأکید نمایید تا کودک آنها را درک و به یاد بسپارد و به صورت تا خوداگاه آن واژه ها را به کار گیرد.
- به کودک فرصت دهید تا علایقش را بیان کند تماشا کردن ، شمرده بیان کردن و توضیح دادن را از یاد نبرید.
۴. بازی با اسباب بازی ها
آسان ترین راه برای برقراری ارتباط با کودک بازی با اسباب بازی ها است. باید اسباب بازی های مناسبی مثل اسباب بازیهای محیطی بصری ، علت و معلولی ، مشارکتی ، اسباب بازی های ساختنی مثل بلوک های خانه سازی ، اسباب بازی های دمیدنی ، اسباب بازیهای دارای دستورالعمل و بازی های حرکتی را انتخاب کنید.
از کودک بخواهید از میان دو یا چند اسباب بازی، یکی را انتخاب کند. اسباب بازی انتخاب شده را به او بدهید و در ابتدا بدون راهنمایی، اجازه دهید با آن بازی کند و در عین حال مراقبش باشید.
شیوه بازی کودک را تقلید کنید و در بازی با او، به روش خود او با او شریک شوید.اگر خسته شد پیش از شروع یک بازی دیگر، بازی را ادامه دهید و با خلق یک روش جدید بازی و تشویق او به دنبال کردن آن، تداوم بازی را حفظ کنید. در حین بازی با ساده کردن کلمات و جملات تأکید بر واژه های اصلی شمرده صحبت کردن و اشاره به موضوعی که راجع به آن صحبت می کنید زبان را تقویت کنید . بازی را با روال عادی مثلاً با یک آواز تمام کنید .
برای اطلاع از لیست مراکز توانبخشی در شهریار و اندیشه کلیک کنید.
فعالیت های روزانه
فعالیت های روزانه ای که از طریق مجموعه ای از تصاویر نشان داده شود، موجب کاهش اضطراب در کودک می شود.
یک کودک مبتلا به اوتیسم چگونه بازی می کند؟
بازی کردن برای یک کودک مبتلا به اوتیسم آسان نیست. باید توجه داشت که بازی او متفاوت از آن چیزی است که انتظار می رود، چرا که او روش هایی را انتخاب می کند که برایش مناسب است. شیوه های مختلف مورد استفاده کودکان مبتلا به اوتیسم به نحوه برقراری ارتباط آن ها با دیگران و محیط بستگی دارد. این کودکان با اسباب بازی ها بازی نمی کنند و بیشتر به جویدن آن ها راغب هستند. کودکان درگیر اوتیسم به نحوی غیرعادی بازی می کنند و بازی آن ها متناسب با انتظاری که از سن آنها می رود نیست.
قادر به انجام صحیح برخی بازی ها مانند انواع پازل ها می تواند باشد؛ او بازی های مورد علاقه خود را دارد ولی نمی تواند طریقه صحیح آن را به بازی های مختلف تعمیم دهد و تنها توان آن را دارد که یک کار را درحین انجام یک بازی انجام دهد. کودک مبتلا به اوتیسم می تواند به صورت ساختار یافته بازی کند؛ او می تواند یک هدف را تعیین نماید و برای رسیدن به آن کار کند. مثلا از مدادها و کاغذها برای نقاشی کشیدن استفاده کند ، کودکان با مهارت های ارتباطی محدود باید بتوانند در چنین فعالیت هایی شرکت کنند.
می تواند بازی های دارای دستورالعمل ویژه را انجام دهد و نقش ایفا کند و به نحوی محدود با دیگران بازی کند. کودکان با مهارت های ارتباطی محدود تکرار یک روش بازی پی در پی را ترجیح می دهند. کودک دچار اوتیسم می تواند بازی های نمادین و تخیلی مانند وانمود کردن به انجام کاری تخیلی نظیر نوشیدن از یک فنجان خالی را انجام دهد. تمام کودکان مبتلا به اتیسم به غیر از آن هایی که به هیچ عنوان با دیگران ارتباط برقرار نمی کنند می توانند از راه های مختلف و به شکل نمادین و تخیلی بازی کنند.
بازی با کودک مبتلا به اتیسم باید از طریق مراحل زیر صورت بگیرد:
- به علایق کودک توجه کنید
- توجه به نحوه بازی کودک و ملحق شدن به او
- کلمات و حرکات کودک را برای او شرح دهید تلاش کنید تا از طریق بازی ارتباطی بین شما و او شکل بگیرد.
مادر از کودک می پرسد آیا می خواهد با استفاده از حرکات دست بازی کند.
مادر میپرسد آیا کودک میخواهد کتاب بخواند.
کودک علامت را تکرار می کند تا نیازش را بیان کند و مادر تأیید می کند که منظور و خواسته او را درک کرده است.
کار های کودک را تقلید کنید: تقلید از بازی کودک به او در تعامل با ما کمک می کند و متقابلاً او را به تقلید از ما تشویق می کند. هدف این کار تبدیل بازی تک نفره به تعامل و مشارکت است. باید برای تحقق این هدف پافشاری کرد چرا که کودک بار اول از پاسخ امتناع می ورزد.
به دنیای کودک وارد شوید : به بازی کودک وارد شوید و به بازی کردن با او حتی اگر کودک در ابتدا نپذیرد، اصرار ورزید.
آنچه انجام می دهید و می گویید را تکرار کنید: وقتی بازی را شروع می کنید، باید نام بازی را تکرار کنید. این کار روال عادی را ایجاد می کند تا کودک به آن عادت کند و بداند که چه اتفاقی خواهد افتاد. در طول بازی و بعد از هر مرحله، باید او را تشویق کنید ما قبل از هر مرحله از بازی برای شروع مرحله بعدی از یک تا سه بشمرید.
به کودک برای ایفای نقش فرصت دهید: برای دفعات مشخص برنامه ریزی کنید تا کودک بتواند نقش مورد نظر را بازی کند؛ نباید بازی را ادامه داد، بلکه باید هر بار توقف کرد تا کودک در دفعات مشخصی نوآوری کند. کودک نقش خود را به روش خود انگیخته ایفا نمی کند بلکه باید با دادن علامت های واضح به او کمک شود؛ این علامت ها می توانند اشارات بدنی، حرکات بدنی و کلامی، یا دستورالعم کلامی باشند.
به فعالیت های لذت بخش ادامه دهید: کودک مبتلا به اتیسم خیلی زود خسته می شود و برای مدت طولانی قادر به تمرکز نیست از این رو باید در بازی نوآوری ایجاد کرد و تا حد امکان آن را ادامه داد.
انواع اسباب بازی برای کودکان مبتلا به اوتیسم
- اسباب بازی های علت و معلولی: این اسباب بازی ها از همه ساده ترهستند، چرا که تمام کودکان اتیسم فارغ از شیوه منحصر به فرد خود می توانند با آنها بازی کنند ؛ کافی است کودک یک دکمه را فشار دهد تا در یک جعبه را باز کند تا صدایی بشنود و یا چیزی را روبه روی خود ببیند.
- اسباب بازی های محیطی بصری : این اسباب بازی ها به بازشناسی اشکال ساده نیاز دارند؛ کافی است کودک به اسباب بازی ها نگاه کند تا آنها را درک نماید.
- اسباب بازی ساختنی : این اسباب بازی ها به کودک اجازه می دهند تا اشکالی را که می خواهد، بسازد.
- اسباب بازی های مشارکتی : مانند توپ ها و کلیدها، کودک را به مشارکت در بازی از طریق دادن اسباب بازی ها به ما و سپس پس گرفتن آنها تشویق می کند. بدین ترتیب کودک ما را جزئی از بازی می داند.
- اسباب بازی های دمیدنی و موزیکال : این بازی ها شامل بالن ها ، حباب بازی باصابون و جعبه های موزیکال می شود و هدف از آن ایجاد ارتباط و تعامل با کودک است؛ از طریق فرایند این بازی ها می توان مشکلاتی را ایجاد کرد که کودک قادر به غلبه بر آن ها نیست؛ این کار او را وادار می کند تا برای مواردی مانند درست کردن حباب های صابون کمک بخواهد.
- بازی خلاقانه : این نوع بازی ها، کودکان را بر می انگیزد و به آن ها کمک می کند تا احساسات جدیدی را تجربه نمایند. این بازی ها عبارتند از: بازی با شن، آب، پنبه، برنج، انواع کاغذ، تخته و مدادرنگی ها.
- بازی های نمادین : این دسته اسباب بازی هایی هستند که چیزهای واقعی مثل ماشین ها و تلفن ها را شبیه سازی می کنند. آن ها کودک را تحریک می کنند تا کارهایی مشابه با زندگی واقعی را انجام دهند.
- بازی حرکتی: این نوع بازی ها به فعالیت فیزیکی و تعامل با کودکان دیگر نیاز دارند و مواردی مانند تاب بازی ، دوچرخه سواری و سوار بر اسبهای چوبی را شامل می شوند.
- بازی های دارای دستورالعمل : این دسته به طور کلی بازی های همراه با دستورالعمل را شامل می شوند و حداقل به دو نفر برای دنبال کردن دستورالعمل در این بازی نیاز است. هر چند دستورالعمل ها می توانند ساده شوند اما برای تطابق با سطح درک کودک مقررات جدیدی می تواند ایجاد شود.
برقراری ارتباط با کودکان مبتلا به اوتیسم
- این کودک با محیط خود تعامل ندارد چون هنوز در نیافته است که از طریق ارسال یک پیام لفظی یا غیرلفظی می تواند در محیط اطرافش بر دیگران تأثیر بگذارد.
- هر چیزی را که کودک به طور ناخودآگاه به عنوان علامتی برای برقراری ارتباط با شما انجام می دهد ، را به زبان آورید. اگر به تمام کار های او توجه کنید و واکنش شما مثبت باشد ، کودک به تکرار این کار ها تشویق می شود.
- شرایطی به وجود آورید که کودک را به برقراری ارتباط تشویق کند.
- برای ایفای نقش به کودک علامت های بدنی را آموزش دهید.
- به صورت حرکتی به او کمک کنید تا با شما تعامل را داشته باشد.
- او را به تقلید در زمینه ای ترغیب کنید.
- تا حد امکان در درک کلمات و اصطلاحات به کودک کمک کنید.
- اشیاء ، افراد، رفتارها و موقعیت ها را نام ببرید تا او بتواند کلمات را با این گزینه ها مرتبط کند. به این شکل، کودک مثالی برای تقلید در اختیار دارد.
- نمونه هایی از تصاویر با موضوعاتی که در مورد آن ها صحبت می کنید را به او ارائه دهید.
- هنگام صحبت با کودک به جای خطاب کردن او با ضمیر تو از نام کودک استفاده کنید ، این کار توجه او را جلب کرده و به او کمک می کند تا نامش را فرا گیرد.
- از کلمات بامزه و جالب استفاده کنید؛ چرا که کودک این کلمات را دوست دارد و به آسانی آن ها را یاد می گیرد.
- آنچه می گوید را با زبان بدن و حالات چهره همراه کنید تا به کودک در درک کلمات مورد استفاده کمک کنید.
- به نحو روشن و آرام با کودک صحبت کنید.
- این کودکان درک می کنند که اعمال شان بر محیط تأثیر گذار است بنابراین حضورما را حس می کنند و کمک می خواهند.
- به کودک کمک کنید تا ارتباط بدنی اش را تغیر دهد یا ارتقا بخشد.
- کودک به هر چیزی که اشاره می کند تصاویر آن را نشان دهید یا در یک جزوه کوچک این تصاویر را بچسبانید تا به او کمک بیشتری شود.
- شرایطی فراهم کنید که به کودک فرصت درخواست چیزهای جدید را بدهد.
- هر آنچه که او دوست دارد و به آن گرایش دارد را در جاهای دور از دسترس قرار دهید. آنچه را که میخواهد مرحله به مرحله به او بدهید. هر چه می خواهد را به او بدهید ولی یک چیز را همچنان نگه دارید.
- در درک کلمات و اصطلاحات تا حد ممکن به کودک کمک کنید.
- به او در پاسخگویی به درخواست ها و دستورات کمک کنید برای مثال، سیب را در بشقاب بگذار.
- کودک می تواند در برخی شرایط لذت بخش و تشویق کننده تعامل برقرار کند و هر آنچه را که برایش مهم است درخواست نماید (مانند اسباب بازی یا غذای مورد علاقه) ارتباط او محدود به درخواست کاری که از دیگران می خواهد می شود. در صورتی که از جملات ساده و کوتاه استفاده کنیم. او می تواند کلمات مربوط به خود را درک کند.
- در مورد چیزهایی که کودک می تواند با کلمات یا جملات ساده بگوید یک نمونه کلامی ارائه دهید. این کار به او اجازه می دهد تا از طریق تقلید و تکرار آن چه می شنود از تصاویر و کلمات استفاده کند.
- به او نشانه هایی بدهید تا بفهمد که باید نمونه ای را که می بیند تکرار کند یا جمله ای را که ما شروع کرده ایم ادامه دهد.
- از کودک سوالات باز پاسخ، بسته پاسخ که جواب بله و خیر دارند و سؤالاتی که با کی یا چه شروع می شوند را بپرسید.
- برای برقراری ارتباط با تصاویر نشانه هایی ایجاد کنید.
- هر چه بیشتر با تصاویر سر و کار داشته باشد بیشتر به ارتباط زبانی دست می یابد.
- برای ادای جملات به دامنه لغات او بیافزایید.
- به او کمک کنید تا به برقراری ارتباط در شرایط مختلف تشویق شود.
- امتناع و اعتراض کنید.
- از واژگان مربوط به احوالپرسی استفاده کنید.
- به یک شخص و یا یک چیز توجه کنید.
- یک عمل غیرعادی را شرح دهید.
- در درک کلمات و جملات تا حد امکان به کودک کمک کنید و در این راه از دستورات ساده تبعیت کنید.
- برای کمک به او در شنیدن قوانین زبان گفتاری و همچنین استفاده از آن ها از جملات درست و ساده استفاده کنید.
- بعد از ضمایر، اسم افراد را بیاورید. به او کمک کنید تا دریابد که هر کلمه در جمله معنی خودش را دارد و میان کلمات در داخل جمله ارتباط برقرار است.
- این کودک می تواند با ما تعامل برقرار کند و از زبان بیانی به عنوان راهی برای برقراری ارتباط استفاده می کند ولی هنوز قوانین ارتباط به خصوص در شرایط خاص را درک نکرده است و وقتی نمی تواند به روش خود منظورش را بیان کند، بر تکرار کلمات یا جملات تاکید می کند.
- در تغییر نحوه ارتباط به کودک کمک کنید.
- با استفاده از کلمات خاص برای کودک کلمات تکراری را تغییر دهید. وقتی توانایی او در درک بهتر شد تکرار کلمات یکسان کاهش می یابد.
- در هنگام صحبت از کلمات و جملات صحیح استفاده کنید.
- به او در برقراری ارتباط کمک کنید. کودک می تواند آنچه را که می بینید تفسیر کند، با صدا زدن توجه او را جلب نمایید و او را تشویش کنید آنچه را که با شما با افراد دیگر و در شرایط جدید می آموزد، به کار برد به او در برقراری ارتباط و صحبت در مورد شرایط کمک کنید.
- تشویق کنید به سؤالاتی که با چه ، کی، کجا، چرا، چطور آغاز می شوند، پاسخ دهد. از سؤالاتی با آهنگ های ساده استفاده کنید تا او بتواند به پرسیدن آن ها عادت کند.
- به او تصاویری نشان دهید که پاسخ آن ها را می داند و از او بخواهید که آن ها را انتخاب کند.
- در مورد هیجانات گذشته و آینده صحبت کنید.
- با آموزش به کودک به او کمک کنید تا بحث کند.
- نحوه شروع و خاتمه یک بحث را به او آموزش دهید.
- در نحوه پرداختن به موضوع بحث به او کمک کنید.
- به او بفهمانید که همیشه آنچه که می گوید و انجام می دهد را دیگران نمی فهمند در این صورت او یاد می گیرد که باید نحوه ارتباط با دیگران را تغییر دهد.
- درخواست از دیگران برای صریح بیان کردن آنچه می خواهد را به او یاد دهید.
- به او در رشد توانایی درک گفتار کمک کنید.
- جملات طولانی را کوتاه و مختصر کنید و به چند جمله تقسیم کنید.
- بر کلمات انتزاعی با همراه کردن آنها با آوازها و تکرار آن ها در جملات مختلف تأکید کنید.
- اگر متوجه شدید که کودک کلمات اشاره شده به خودش را متوجه نمی شود و بدون درک آن را تکرار می کند می توانید جمله را ساده کنید تا برای او قابل فهم شود.
- آنچه را که کودک می گوید به نحو درست تکرار کنید اشتباهاتش را بدون درخواست از او برای تکرار آن چه گفته تصحیح نمایید.
- در هنگام صحبت با کودک به مسائل انتزاعی مانند نحوه رفتار و نحوه غلبه برآن اشاره کنید.
- به او در برقراری یک ارتباط کارآمد با کودکان دیگر کمک کنید.
آموزش همراه با بازی
- توجه کودک را جلب و او را وادارکنید تا از طریق بازی ها با شما ارتباط برقرار کند.
- بازی ها را جالب و هیجان انگیز کنید. با قلقلک دادن او توجهش را جلب کنید، سپس او را روی پاهایتان قرار دهید و با او اسب بازی کنید. وقتی کودک تنها بازی می کند به او بپیوندید. او را صدا بزنید تا با یک بازی خاص و نام بردن آن با یک ریتم و صدای تشویق کننده در بازی مشارکت کند.
- برخی بازی ها را تکرار کنید تا کودک به آنها عادت کند و آن ها را یاد بگیرد بدین طریق می توانیم کودک را به تعامل با بازی تشویق کنیم.
- چیزهایی که کودک خواستار آن است را کنار بگذارید و یا پنهان کنید. جعبه اسباب بازی را ببندید و او را تشویق کنید تا باز کردن آن را درخواست کند. کودک را تحریک کنید تا در حالت های عادی یا وقتی با لجبازی چیزی را می خواهد از طریق نشانه های بدنی تماس چشمی و آهنگهای ساده، نقش ایفا کند.
- منتظر شوید و به کودک نگاه کنید تا نقشش را ایفا کند.
- بازی را کند کنید.
- به کودک نشان دهید که بازی اش جالب است؛ حتی اگر اشتباه بازی می کند. برای کودک لذت بردن از بازی، از انجام صحیح آن مهم تر است.
- به کودک در یادگیری بازی های ساده کمک کنید. به او فرصت دهید تا بازی را به روش خود انجام دهد و وقتی کاری را به درستی انجام می دهد، او را تشویق کنید.
- اگر برای یک بازی خاص برنامه مشخصی داریم ولی کودک آن را به طرز متفاوتی انجام می دهد باید از او و علایقش تبعیت کنیم.
- وقتی کودک به بازی عادت کرد می توانید آن را تغییر دهید یا با اشتباهات عمدی نحوه بازی خودتان را عوض کنید؛ تلاش کنید یک روال عادی ایجاد کنید تا کودک به آن عادت کند سپس ناگهان آن را تغییر دهید.اشیا را در مکان های غیر عادی پنهان کنید و با استفاده از حواس لامسه و بویایی در بازی او را شگفت زده کنید.
- زمانی که کودک برای شرکت در یک بازی حرکت خاصی را درخواست می کند برای بر قراری ارتباط تلاش کنید. برای ایفا نقش از میان راه های مختلف، انتخاب هایی را به او پیشنهاد کنید. وقتی ابتکار خاصی انجام می دهد از علایق او پیروی کنید. اگر کودک دوست ندارد نحوه بازی را تغیر دهد نا امید نشوید و صبر کنید تا او تغییر بپذیرید؛ تغییر اجباری را اعمال نکنید.
- به کودک کمک کنید تا از نقش های آموخته شده در طول اجرای بازی ها، آوزه ها، خواندن کتاب ها، تصاویر ، اصوات یا کلمات در انجام فعالیت ها استفاده کند.
- علامت ها و کلمات را مطابق با سطح درک کودک تکرار کنید و با او بازی های حدس زدنی را انجام دهید.
- تنوع در بازی با کودک را فراموش نکنید.
- کودک را تشویق کنید تا در طول بازی های نمادین مانند حرف زدن با تلفن از شما تقلید کند.
- کودک را به بازی با دیگران مانند پدربزرگ و مادربزرگ و خواهر و برادر تشویق کنید به این طریق او ترغیب می شود تا با استفاده از همین روش آن چه را یاد گرفته است به افراد دیگر آموزش دهد.
- کودک با بازی حرکتی به طور منظم ایفای نقش را می آموزد.
- کودک را تشویق کنید تا به جای اینکه منتظر شود شما بازی را شروع کنید با بازی حرکتی ابتکار عمل را به دست بگیرد.
- بازی های عملی که در آن نقش پدر و مادر بارز است را انجام دهید.
- احترام به قوانین بحث در بازیهای اجتماعی را به او آموزش دهید.
- به کودک بیاموزید که در یک بازی بماند و از آن خارج نشود تا بتواند به قوانین بازی با کودکان دیگر احترام بگذارد؛ به این ترتیب بعدها می تواند آموزه هایش را در بازی، به دیگران آموزش دهد.
- به کودک بیاموزید چگونه با استفاده از برخی عبارات، بازی را تمام کند.
