بیمارستان ها، بیماری های نشیمنگاهی
منو
بیمارستان ها، بیماری های نشیمنگاهی
بیماری های نشیمنگاهی
بیماری های نشیمنگاهی
بارداری، بیماری های نشیمنگاهی
بیماری های کودکان و اطفال، بیماری های نشیمنگاهی
بیماری های نشیمنگاهی
بیماری های نشیمنگاهی
بیماری های نشیمنگاهی، دستهبندی نشده
بیماری های مختلفی که در نزدیکی ناحیه مقعد یا اطراف آن ایجاد می شوند و ممکن است با درد شدید یا خفیف همراه باشند، به عنوان بیماری های نشیمنگاهی شناخته می شوند. نشیمنگاه بخشی از آناتومی بدن انسان است که در پشت بدن و در نزدیکی مقعد واقع شده است. به همین دلیل، هنگام نشستن، اگر فرد دچار هر گونه بیماری در این ناحیه باشد، احتمالاً اولین نشانه آن درد خواهد بود، باید توجه داشت که درد تنها یکی از نشانه های ابتدایی بیماری های نشیمنگاهی است و با پیشرفت آن ها، علائم دیگری نیز ظاهر می شود. در این مقاله، ما به بررسی این بیماری های نشیمنگاهی می پردازیم.
بیماری های نشیمنگاهی به موارد مختلفی تقسیم می شوند که عبارتند از:
آبسه مقعدی اغلب به علت عفونت یا گرفتگی غدد مقعدی ایجاد می شود. این نوع آبسه به عنوان آبسه انورکتال نیز شناخته می شود و ممکن است ناشی از بیماری های جنسی، مشکلات گوارشی مانند بیماری کرون یا دیورتیکولیت باشد. همچنین، اگر زخم های شقاق به درستی درمان نشوند، ممکن است عفونت زا شوند و در نهایت منجر به آبسه مقعدی شوند. باید توجه داشت که اگر آبسه مقعدی درمان نشود، خطرناک خواهد شد.
بیشتر بخوانید: علائم و درمان آبسه مقعدی
علائم آبسه مقعدی شامل درد در ناحیه مقعد، مشکلات در خروج مزاج معمولاً با یبوست، و حتی تب می شوند. درمان استاندارد برای آبسه مقعدی معمولاً شامل جراحی است، و استفاده از تکنیک های جراحی با لیزر به عنوان بهترین روش جهت درمان آبسه مقعدی معتبر است.
علائم سوزش و خارش در مقعد ممکن است از عوامل متعددی ناشی شوند. در مراحل ابتدایی، این علائم ممکن است به دلیل یبوست، استفاده از لباس های تنگ یا پلاستیکی، موی زیر پوستی، مشکلات گوارشی، کرمک ها، و حتی انواع قارچ ها باشد. در این مراحل اولیه، می توانید با درمان مناسب این علائم را تسکین دهید. با این حال، اگر اهمیت کافی به این علائم اولیه ندهید، ممکن است بیماری پیشرفت کند و به شکل های خطرناک تری تبدیل شود.
بیشتر بخوانید: راه های پیشگیری و درمان خارش مقعد
فیستول مقعدی یا فیستول آنورکتال به معنای یک تونل آلوده و چرکی بین پوست و ناحیه مقعد است. اصولاً، فیستول مقعد به دلیل یک عفونت مزمن در غده های مقعد که به پوست گسترش می یابد، ایجاد می شود. علائم فیستول مقعد شامل درد، التهاب، ترشح چرک، و حتی خون می شوند. معمولاً برای درمان فیستول مقعدی نیاز به جراحی داریم، و در این مورد، جراحی با استفاده از تکنیک لیزر به عنوان بهترین روش درمان فیستول مقعدی مطرح است. این روش از اینکه بیمار از عارضه بی اختیاری مقعد رنج ببرد جلوگیری می کند، اگرچه نتیجه موفقیت این جراحی به مهارت و تجربه جراح لیزر بستگی دارد.
کیست مویی پایین کمر یا سینوس پیلونیدال، یک مشکل شایع در ناحیه نشیمنگاه و انتهای ساکروم است. افراد مبتلا به این بیماری معمولاً موهای ضخیم و متراکم در منطقه نشیمنگاه دارند. این حالت به عنوان سینوس پیلونیدال یا موی برگشتی هم شناخته می شود، زیرا این کیست به دلیل برگشت مو به سمت پوست ایجاد می شود. اوایل، کیست مویی پایین کمر علائم خاصی ندارد، به جز یک توده کوچک. با تدریج، با عفونت کردن کیست، علائمی نظیر درد، تورم و التهاب ظاهر می شوند. در مراحل پیشرفته تر، کیست مویی ممکن است سوراخ های ریزی داشته باشد و ترشحات چرکی تولید کند.
بهترین راه درمان برای این بیماری، جراحی یا لیزر کیست مویی با استفاده از تکنیک های حرفه ای و تخصصی توسط جراحان و متخصصان لیزر ماهر است. درمان دارویی معتبر برای کیست مویی وجود ندارد، بلکه باید با جراحی یا لیزر مقابله شود تا کیست تخلیه و درمان شود. در غیر این صورت، ممکن است بیماری دوباره ظاهر شده و به شدت عفونی شود. اگر کیست مویی درمان نشود، ممکن است به دلیل عفونت های مکرر به فیستول تبدیل شود، که باعث تخریب و صدمه به ناحیه گسترده تر می شود.
هموروئید یا بواسیر بالشتک های طبیعی در داخل مقعد هستند که در عمل دفع به عمل می آیند. اگرچه در وضعیت عادی باید در داخل مقعد قرار داشته باشند، اما تحت فشارهای مختلف یا به دلیل تغذیه نامناسب، ممکن است این بالشتک ها بروز کرده دردناک شوند و از حالت طبیعی خارج شوند.
هموروئید ها ممکن است در انواع مختلفی رخ دهند. هموروئید های داخلی در داخل مقعد قرار دارند و تا زمانی که پرولاپس نکنند (یعنی از مقعد بیرون نزنند)، ممکن است علائم خاصی نداشته باشند. اما هموروئید های خارجی که بیرون از مقعدند و به شکل ترومبوزه (پرشده با خون) بروز می کنند، از لحاظ ظاهری برجسته هستند و معمولاً به شکل هموروئید ترومبوزه دیده می شوند.
بیشتر بخوانید: علت و درمان بواسیر
زگیل ها به طور معمول ناشی از عفونت با ویروس ها ایجاد می شوند. یکی از شایع ترین زگیل ها در ناحیه مقعد و ناحیه تناسلی به واسطه ویروس HPV است که باعث ایجاد این نوع زگیل ها می شود. ویروس HPV عامل ایجاد زگیل های تناسلی است و همچنین مسئول برخی از موارد سرطان، از جمله سرطان دهانه رحم، اعضای تناسلی مردان، و حنجره می شود. این ویروس به طور قابل توجهی واگیردار است و عمدتاً از طریق روابط جنسی پرخطر به افراد منتقل می شود. افرادی که شریک های جنسی متعدد دارند و روابط جنسی غیرمعمول دارند، بیشتر دچار زگیل های تناسلی می شوند.
بیماران مبتلا به زگیل های تناسلی و زگیل های مقعدی می توانند از روش های مختلفی برای حذف زگیل های پوستی خود بهره برند، از جمله استفاده از پمادها، کرایوتراپی (یخ گذاری)، یا لیزر پرتوان. با این وجود، باید به یاد داشت که حذف زگیل های پوستی تنها نشانه ای از بیماری را از بین می برد و بیماری به طور کامل درمان نمی شود و بیمار همچنان به عنوان منتقل کننده ویروس در حالی که بیماری نشان دار است باقی می ماند.
فیشر مقعدی، به پارگی یا شکاف در ناحیه انتهای مقعد اطلاق می شود. این وضعیت معمولاً ناشی از عواملی مانند عبور مدفوع سفت یا وجود یبوست می باشد. علائم فیشر مقعدی می تواند در زمان اجابت مزاج شامل درد، خونریزی و سوزش در ناحیه مقعد باشد، ولی به طور کلی علائم خاصی ندارد.
بیشتر بخوانید: علت و راه های درمان شقاق
برای درمان فیشر مقعدی، معمولاً با رعایت بهداشت شخصی و تغذیه با رژیم غذایی پر از فیبر، بهبودی در مدت زمانی بین 4 تا 6 هفته ممکن است. همچنین استفاده از ملین ها و پمادهای ضد فیشر نیز می تواند به تسهیل و تسریع در درمان این وضعیت کمک کند.
راه های پیشگیری از بروز بیماری های نشیمنگاهی عبارتند از:
این اقدامات به شما کمک خواهند کرد تا از بروز بیماری های نشیمنگاهی پیشگیری کنید و نشیمنگاه خود را سالم نگه دارید.
درمان بیماری های نشیمنگاهی به ویژگی های خود و شدت علائم بستگی دارد. به عبارت دیگر، نوع بیماری و شدت آن نقش مهمی در تعیین روش درمانی ایفا می کند. برای این نوع بیماری ها، درمان های مختلفی از جمله مصرف داروها، رژیم غذایی مناسب، جراحی، و لیزر مورد استفاده قرار می گیرد. پزشک شما پس از ارزیابی دقیق شما و تشخیص نوع بیماری و شدت آن، روش مناسب درمانی را تعیین خواهد کرد.
برای بیماری های نشیمنگاهی، اگر تجربه علائم غیرطبیعی یا نگرانی از وضعیت نشیمنگاه داشته باشید، باید به پزشک مراجعه کنید. این علائم ممکن است شامل درد شدید، خونریزی غیرعادی، تغییرات در رفتار مدفوع، تورم، سوزش، تغییر رنگ مدفوع، یبوست مزمن یا اسهال باشد. همچنین، اگر تاریخچه خانوادگی بیماری های نشیمنگاهی در گذشته داشته اید، مشورت با پزشک در اولین نشانه های عارضه مهم است. در هر صورت، بهتر است تغییرات نامطلوب در وضعیت نشیمنگاه را به پزشک خود گزارش دهید تا او بتواند تشخیص دقیقی داشته باشد و درمان مناسب را آغاز کند.
