تفاوت اختلال پرخوری با پرخوری عصبی

(Binge-eating disorder) یک اختلال خوردن جدی است که در آن شما دائما مقدار بسیار زیادی غذا می خورید و احساس می کنید نمی توانید دست از خوردن بردارید. تقریبا همه ما گاهی پرخوری می کنیم مثلا در تعطیلات یا مهمانی ها اما برای برخی افراد پرخوری شدید که احساس می کنند خارج از کنترلشان است به یک عادت همیشگی تبدیل می شود، در این صورت به آن اختلال پرخوری می گویند.

هنگامی که اختلال پرخوری دارید، ممکن است از خوردن خود خجالت بکشید و به خود قول بدهید که دست از پرخوری می کشید اما هنگام خوردن احساس اجبار می کنید و نمی توانید در مقابل آن مقاومت کنید. در این مقاله به بررسی تفاوت های اختلال پرخوری و پرخوری عصبی می بپردازیم.

تفاوت پرخوری عصبی (بولیمی) و اختلال پرخوری (اختلال بینج ایتینگ) چیست؟

در واقع شباهت هایی بین اختلال بینج ایتینگ و بولیمی وجود دارد اما این دو وضعیت متفاوت هستند. در بولیمی (بولیمیا نیز به آن گفته می شود) که نوعی اختلال خوردن است شما پس از پرخوری، در صدد جبران افراطی بر می آیید و با اقداماتی مانند استفراغ عمدی، خوردن مسهل، ورزش شدید یا رژیم شدید آن را جبران می کنید اما در بینج ایتینگ که آن نیز نوعی اختلال خوردن است دوره های پرخوری وجود دارد اما دوره جبران وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: پرخوری عصبی چیست

اگر چه وضعیت هر کسی متفاوت است اما کسانی که بولیمی دارند در بسیاری از مواقع به دلیل ترس از افزایش وزن و دست و پنجه نرم کردن با تصویر ذهنی منفی نسبت به بدن خود، دوره های جبران را پس از پرخوری انجام می دهند. کسانی که اختلال بینج ایتینگ دارند ممکن است با بدن خود راحت نباشند اما شاید این احساس بد نسبت به بدن و اضافه وزن به اندازه بولیمی شدید نیست.

شباهت های اختلال پرخوری و پرخوری عصبی در چیست؟

هر دو وضعیت نوعی اختلال خوردن هستند که شباهت های زیر را دارند:

۱- پرخوری:

هم افراد مبتلا به بولیمی و هم کسانی که اختلال بینج ایتینگ دارند رفتار مشترک پرخوری شدید (بینج) را نشان می دهند. منظور از خوردن زیاد در اینجا، صرفا غذا خوردن بیشتر از حد سیری نیست بلکه احساس عدم کنترل بر خوردن است. اغلب این افراد غذای خیلی بیشتری نسبت به حد معمول می خورند به صورتی که احساس سیری آزار دهنده ای پیدا می کنند. گاهی اوقات پرخوری زمانی اتفاق می افتد که فرد گرسنه نیست. این افراد از پرخوری زیاد خود احساس شرم یا عذاب وجدان می گیرند.

بیشتر بخوانید: افسردگی چه تاثیری در زندگی روزمره افراد دارد

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری و پرخوری عصبی می گویند زمانی که در خانه تنها هستند یا آخر شب که کسی بیدار نیست تا آنها را ببیند درگیر این رفتار پرخوری می شوند.

۲- خوردن به عنوان مکانیسم غلبه بر احساسات:

بولیمی و اختلال خوردن هر دو اغلب به عنوان روشی برای غلبه بر احساسات منفی اتخاذ می شوند. یعنی زمانی که فرد تحت استرس، اضطراب، بی حوصلگی یا هر هیجان منفی دیگری است برای غلبه بر آن به خوردن بیش از حد روی می آورد. کسانی که دچار بولیمی هستند، اغلب پرخوری می کنند و سپس با روش های افراطی آن را جبران می کنند تا بر احساسات منفی خود فائق بیایند. کسانی که اختلال پرخوری دارند هم برای غلبه بر احساسات منفی و آرام کردن خود یا پرت کردن حواسشان پرخوری می کنند.

۳- تاثیر بر هیجانات و روان فرد:

بولیمی و اختلال خوردن همانند سایر اختلالات خوردن برای سلامت روان فرد مخرب است. هر دو وضعیت نامبرده منجر به احساسات منفی و کاهش عزت نفس میشوند. همچنین انزوا و اضطراب (راه های درمان اضطراب) از دیگر عوارض این دو وضعیت است. بسیاری از کسانی که درگیر الگوهای مخرب خوردن می شوند می گویند احساس ناامیدی و ناتوانی در تغییر وضعیت دارند. نیمی از کسانی که پرخوری عصبی و اختلال پرخوری دارند با اختلالات اضطرابی و یا اختلال خلق دست و پنجه نرم می کنند.

بیشتر بخوانید: اختلال پرخوابی چیست

۴- پیامدهای پرخوری بر سلامتی:

الگوهای مخرب خوردن چه پرخوری باشد چه بی اشتهایی عصبی و یا پرخوری عصبی، در هر صورت پیامدهای بدی برای سلامتی دارد. به همین دلیل کمک گرفتن از یک متخصص ضرورت دارد. پرخوری باعث مشکلاتی مانند سوزش معده، التهاب معده و سوء هاضمه می شود. از طرفی کمبود مواد مغذی ایجاد می کند که منجر به خستگی، ریزش مو و شکنندگی ناخن ها می شود. روش های افراطی جبران باعث آسیب دیدن اعضای بدن مانند معدی و مری، از دست رفتن آب بدن و عدم تعادل الکترولیت ها می شود.

هر نوع اختلال خوردن که داشته باشید تاثیر بدی بر سلامت بدن و روانتان می گذارد. بنابراین باید با کمک متخصص سلامت روان و پزشک و متخصص تغذیه و همچنین کمک گرفته از نزدیکان، تلاش کنید مشکل را برطرف کنید.