تنگی کانال نخاعی به باریک شدن فضای میانی بین ستون فقرات اشاره دارد. این مشکل باعث کاهش فضا برای نخاع و عصب هایی می شود که از نخاع خارج می شوند. این حالت ممکن است منجر به تحریک یا فشردگی نخاع و عصب ها شده و در نتیجه موجب درد کمر و سیاتیک شود.
تنگی کانال نخاعی عمدتا به صورت آرام و با گذر زمان ایجاد می شود. این مشکل به طور معمول ناشی از آرتروز (ساییدگی غضروف) یا تغییراتی که با پیری رخ می دهد، اتفاق می افتد. بنابراین، احتمال دارد مدت ها طول بکشد تا علائمی ظاهر شود. علائم ممکن است به وسیله ی درد، گزگزها، ضعف در مناطقی مانند گردن، پشت، بازوها، پاها و دست ها مشخص شوند که وابسته به موقعیت و شدت تنگی کانال نخاعی متفاوت خواهد بود.
تنگی کانال نخاعی (Spinal Stenosis) یک عارضه است و زمانی ایجاد می شود که یک یا چند سوراخ استخوانی (فورامینا) در ستون فقرات شروع به باریک شدن می کنند و فضای مخصوصی که برای اعصاب در نخاع و ریشه های عصبی وجود دارد را کاهش می دهند. این فرآیند می تواند در کانال نخاعی (جایی که نخاع از مرکز می گذرد) یا در سوراخ های بین مهره ای که اعصاب نخاعی از کانال نخاعی خارج می شوند رخ دهد. به عبارت دیگر ممکن است از طریق فرآیندهای اکتسابی یا مادرزادی ایجاد شود. این تغییرات در ساختار استخوانی ستون فقرات ممکن است در طول زمان باعث باریک شدن کانال نخاعی شده و باعث فشردگی یک عصب نخاعی یا یک ریشه عصبی می شوند. این وضعیت ممکن است به علائمی مانند بی حسی، سوزش، درد و ضعف منجر شود.
انواع تنگی کانال نخاع
کلیه موارد تنگی کانال نخاعی به دو نوع زیر تقسیم می شوند:
-
تنگی کانال نخاعی جانبی در کمر و گردن:
در این نوع، سوراخ های موجود بین مهره ها که عصب نخاعی از طریق آنها عبور می کند، باریک می شوند. این وضعیت باعث کاهش فضای مخصوص عصب نخاعی می شود و می تواند به علائمی همچون درد، اختلال در عملکرد نخاع و ضعف مناطق مختلف بدن منجر شود. تنگی کانال نخاعی جانبی ممکن است در هر بخشی از ستون فقرات (مثلا کمر و گردن و سینه) اتفاق بیافتد، اما به طور رایج تر در منطقه کمری دیده می شود.
-
تنگی کانال نخاعی مرکزی در کمر و گردن:
این نوع به وقوع می پیوندد که یک یا چند مهره که وظیفه محافظت از نخاع را دارند، تنگی پیدا می کنند. در این حالت، طناب نخاعی فضای کمی برای عبور دارد و فشرده شدن طناب نخاعی می تواند منجر به علائمی چون درد و اختلال در عملکرد نخاعی در ناحیه متاثر شود. این نوع تنگی کانال نخاعی نیز در هر قسمتی از ستون فقرات (مثلا کمر و گردن) رخ می دهد، اما به طور رایج تر در نواحی گردنی و کمری اتفاق می افتد. در بعضی موارد، تنگی کانال نخاعی می تواند چندین سطح از ستون فقرات را درگیر کند، مانند منطقه گردن و کمر، که به عبارت دقیق تر تنگی پشت سر هم شناخته می شود.
به طور کلی، تنگی کانال نخاعی دو نوع اصلی دارد که به تقسیم بندی بر اساس محل تنگی و نواحی متاثر اشاره دارند: تنگی کانال نخاعی گردن و تنگی کانال نخاعی کمر.
علائم تنگی کانال نخاعی گردن شامل درد شدید در ناحیه گردن و کمر می شود. در تنگی کانال نخاعی کمر نیز، ریشه عصبی نخاع در قسمت کمر تحت فشار قرار می گیرد و علائمی از جمله درد سیاتیک و کمر درد ظاهر می شوند.
علائم تنگی کانال نخاع
علائم تنگی کانال نخاعی ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشند. این علائم معمولا به آرامی پدیدار می شوند و با گذشت زمان بدتر میشوند. تنگی کانال نخاعی ممکن است در هر قسمتی از ستون فقرات اتفاق بیافتد، اما بیشترین شیوع در نواحی کمر و گردن دارد. علائم این مشکل به شرح زیر هستند:
۱- علائم در ناحیه کمر:
- درد در ناحیه کمر: این درد ممکن است شبیه به درد خفیف، حساسیت یا سوزش باشد و ممکن است ثابت نباشد.
- سیاتیک: درد سیاتیک از لگن شروع شده و تا پایین پا کشیده می شود. این نوع درد معمولا ناشی از دیسک کمر و تنگی کانال نخاع است.
- احساس سنگینی در پاها: ممکن است منجر به گرفتگی شدن پاها شود.
- بی حسی یا گزگز در باسن و پا
- ضعف ساق پا (با پیشرفت تنگی کانال نخاعی)
- دردی که هنگام ایستادن طولانی مدت، راه رفتن یا حرکت در سراشیبی بدتر می شود.
- دردی که هنگام خم شدن، راه رفتن در سربالایی یا نشستن افزایش می یابد.
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده (در موارد شدید)
۲- علائم در ناحیه گردن:
- درد در ناحیه گردن
- بی حسی یا گز گز در بازو، دست و پا: این علائم معمولا در ناحیه تحت فشار عصب ناشی از دیسک گردن حساسیت دارند
- ضعف بازو، دست و پا
- مشکلات تعادلی
- از دست دادن عملکرد دست، مانند مشکل در نوشتن یا بستن دکمه پیراهن
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده (در موارد شدید)
بیشتر بدانید: علت ایجاد انواع کمر درد چیست؟
علت های ایجاد تنگی کانال نخاع
این وضعیت معمولا به دلیل یک یا چند عامل زیر ایجاد می شود:
- افزایش سن: با پیشرفت سن، ستون مهره ها تحت تاثیر تغییرات می افتد. فاست ها، مفاصلی که مهره ها را به یکدیگر متصل می کنند، ممکن است خارج از شکل طبیعی خود بزرگ شده و فشار بیشتری بر روی کانال نخاعی اعمال کنند. این فشار می تواند به تنگی کانال نخاعی منجر شود.
- عوامل ژنتیکی: در برخی از افراد، قطر کانال نخاعی از نمونه های عادی کوچک تر است.
- شغل های سنگین: افرادی که شغلی دارند که نیاز به حرکت زیاد و خم شدن دارد، مثل شغل هایی که مرتب به سمت چرخیدن و خم شدن می پردازند، ممکن است بیشتر به تنگی کانال نخاعی مبتلا شوند.
- عوامل وراثتی: اگر در خانواده افراد نزدیک به شما تنگی کانال نخاعی داشته باشند، احتمالا افراد این خانواده نیز به این مشکل مستعدند. یعنی ساختار ستون مهره ها در آنها مشابه اعضای خانواده است.
- بیماری های مادرزادی: بعضی از بیماری های مادرزادی مانند آکندروپلازی باعث کوتاهی دست و پا، سر بزرگی، و تنگی کانال نخاعی می شوند. این بیماری ها قطر کانال نخاعی را کاهش می دهند و افراد مبتلا بعد از سن ۳۰ سالگی به علائم تنگی کانال نخاعی دچار می شوند.
- بیماری های روماتیسمی: بیماری هایی مانند آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت آنکیلوزان می توانند منجر به التهاب مفاصل ستون مهره ها (فاست ها) شوند و باعث افزایش رشد آن ها گردند، که به نوبه خود می تواند به تنگی کانال نخاعی منجر شود.
تنگی کانال نخاعی در کجا ایجاد می شود؟
عارضه تنگی کانال نخاعی ممکن است در هر جایی از ستون فقرات رخ دهد، اما به طور معمول در دو نقطه شایع تر اتفاق می افتد:
- در منطقه کمر (تنگی کانال کمر)
- در منطقه گردن (تنگی ستون فقرات گردنی)
چه چیزی باعث تنگی کانال نخاعی می شود؟
تنگی کانال نخاعی به دلایل متعددی ایجاد می شود. علت اصلی این مشکلات تغییر در ساختار ستون فقرات است که منجر به تنگ شدن فضای اطراف نخاع و ریشه های عصبی درون ستون فقرات می شود. این تغییرات باعث فشردگی نخاع یا عصب ها می شوند و در نتیجه فرد ممکن است با کمردرد یا سیاتیک مواجه شود.
به عنوان مثال، عواملی که می توانند منجر به تنگی کانال نخاعی شوند عبارتند از:
- رشد بیش از حد استخوانی یا زائده های استخوانی: زائده های استخوانی به سبب تجزیه غضروف مفاصل، که معمولا غضروف پوشش مفاصل است، ایجاد می شوند. این تجزیه غضروف باعث ساییدگی استخوان ها به یکدیگر می شود و به عوارض مثل خارها یا زائده های استخوانی منجر می شود. این خارها به سمت کانال نخاعی حرکت می کنند، فضا را تنگ می کنند و فشار روی اعصاب ستون فقرات ایجاد می کنند.
- بروز فتق دیسک یا دیسک های برآمده: بین هر دو مهره در ستون فقرات دیسک های بین مهره ای وجود دارند که به عنوان وسیله ای برای جذب فشار و شوک های وارده عمل می کنند. اگر این دیسک ها خشک شوند و فتق دیسک ایجاد شود، می تواند به اعصاب اطراف فشار وارد کند و باعث تنگی کانال نخاعی شود.
- بیماری پاژه استخوانی: این بیماری ممکن است به رشد بیش از حد استخوان ها در ستون فقرات منتهی شود و اعصاب را تحت فشار قرار دهد.
همچنین ممکن است عوامل دیگری نیز در ایجاد تنگی کانال نخاعی دخیل باشند.
بیشتر مطالعه کنید: علائم خونریزی مغزی چیست؟
خطرات تنگی کانال نخاع گردن
تنگی کانال نخاع گردن می تواند خطرات و عوارض مختلفی داشته باشد. این خطرات و عوارض ممکن شامل موارد زیر می شوند:
- آسیب به نخاع و اعصاب: تنگی کانال نخاع گردن می تواند منجر به فشار بر نخاع و اعصاب شود که باعث مشکلاتی مانند ضعف عضلات، درد و کاهش حساسیت در بخش های مختلف بدن می شود.
- درد مزمن: افراد ممکن است با درد مزمن در ناحیه گردن و ستون فقرات گردنی روبرو شوند که می تواند تاثیر منفی بر کیفیت زندگی آن ها داشته باشد.
- محدودیت حرکت: تنگی کانال نخاع گردن ممکن است باعث محدودیت حرکت گردن و ستون فقرات گردنی شود.
- اختلالات تعادل و هماهنگی: این مشکل می تواند تاثیر منفی بر تعادل و هماهنگی حرکات فرد داشته باشد.
- ضعف عضلات: فشار بر نخاع می تواند به عضلات منطقه گردن و شانه ها آسیب بزند و باعث ضعف آنها شود.
- کاهش حساسیت: تنگی کانال نخاع ممکن است باعث کاهش حساسیت در بخش های مختلف بدن شود.
- مشکلات در کنترل دست ها و پاها: افراد ممکن است مشکلاتی در کنترل دست ها و پاها تجربه کنند.
- اختلالات مزمن در حالت های بدنی: تنگی کانال نخاع گردن ممکن است باعث اختلالات مزمن در حالت های بدنی شود.
- نیاز به جراحی: در موارد شدید ممکن است نیاز به جراحی برای افزایش فضای کانال نخاع و رفع فشار بر نخاع باشد.
روش های درمان
برای درمان تنگی کانال نخاعی کمر، دو روش وجود دارد: روش های جراحی و روش های غیرجراحی (غیرتهاجمی). از نظر ماندگاری، روش جراحی معمولا اثر بخش تر است، اما همچنین عوارض بیشتری نیز دارد.
بنابراین، در ابتدا، متخصصان مغز و اعصاب ممکن است به بیماران روش های غیرجراحی مانند درمان دارویی یا درمان گیاهی تنگی کانال نخاعی را پیشنهاد دهند. این شامل ماساژ کمر با استفاده از روغن های گیاهی نظیر روغن سیاه دانه، بادام تلخ و روغن گل سرخ می شود. در واقع، روش های غیرجراحی به ویژه برای بیمارانی که علائم عصبی جدی ندارند، به عنوان یک راه حل مناسب تر معرفی می شوند.
در صورتی که روش های غیرجراحی جواب ندهند یا بیمار به عوارض شدید عصبی دچار باشد، روش های جراحی به میان خواهند آمد. این جراحی ها می توانند به دو صورت جراحی آندوسکوپی (کم تهاجمی) یا جراحی باز (تهاجمی) انجام شوند. انتخاب بهترین روش درمانی به ویژه به ویژگی های بیمار و شدت تنگی کانال نخاعی بستگی دارد.
روش های جراحی
- جراحی به روش آندوسکوپی: این نوع جراحی به عنوان یک روش کم تهاجمی محسوب می شود و برای بیمارانی که تنگی کانال نخاعی خفیف دارند، مناسب است.
- جراحی کانال نخاعی بدون قرار دادن وسیله در کانال: این یک روش جراحی تهاجمی است که برای گشاد کردن کانال نخاعی بدون نیاز به قرار دادن وسیله در مسیر عبور نخاع انجام می شود.
- جراحی باز برای گشاد کردن کانال نخاعی با استفاده از وسیله: این نوع جراحی، آخرین نوع درمان تنگی کانال نخاعی محسوب می شود. در این روش، برای تخلیه بخشی از فضای کانال نخاعی از میان برداشته می شود و از پیچ و میله برای پایداری مهره ها استفاده می شود.
- درمان تنگی کانال نخاعی با لیزر: این یکی از روش های موثر برای درمان تنگی کانال نخاعی است. برای کاهش عوارض جراحی کانال نخاعی، از جراحی با لیزر یا لیزر درمانی بهره می برند. در این روش، از پرتوهای پر انرژی لیزر برای تحریک سلول ها در ناحیه آسیب دیده استفاده می شود، که منجر به بازسازی بافت می شود.
بیشتر بدانید: علت لرزش در دست ها چیست؟
روش های غیرجراحی
تنگی کانال نخاعی می تواند به مختلف روش های غیرجراحی درمان شود. این روش ها شامل موارد زیر می شوند:
- تغییرات در سبک زندگی: از جمله تغییراتی مانند کاهش وزن که می تواند فشار روی کانال نخاعی را کاهش دهد.
- داروهای تسکین درد: مصرف داروهایی مانند استامینوفن، پروفن، ناپروکسن و… می تواند به کاهش درد مرتبط با تنگی کانال نخاعی کمک کند.
- داروهای گاباپنتین و پرگابالین: این داروها معمولا برای کاهش گزگز و بی حسی مورد استفاده قرار می گیرند.
- داروهای ضدالتهاب: مصرف داروهایی که التهاب نخاعی را کاهش می دهند، می تواند به بهبود وضعیت کانال نخاعی کمک کند.
- لیزر و امواج اولتراسوند: این روش ها می توانند به بهبود تحرک و انعطاف پذیری ستون فقرات کمک کنند.
- دمنوش های مفید در طب سنتی: مصرف دمنوش هایی مانند دمنوش آویشن، شاتره و بومادران که در طب سنتی توصیه می شوند.
- تغذیه مناسب: با مشورت دکتر مغز و اعصاب، می توانید تغذیه ی مناسبی که شامل حذف گوشت قرمز و غذاهای صنعتی است، در برنامه غذایی خود قرار دهید.
- فیزیوتراپی و ورزش: تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی می تواند به تقویت عضلات و بهبود کمر و فضای کانال نخاعی کمک کند.
هرچند در برخی موارد نیاز به جراحی وجود دارد، اما برای بسیاری از بیماران با تنگی کانال نخاعی کمر، درمان های غیرجراحی همچنان گزینه ای معتبر هستند. بهترین راهکار درمانی را با پزشک خود مشاوره کرده و برنامه ای مناسب برای درمان تنگی کانال نخاعی خود انتخاب کنید. جراحی تنگی کانال نخاعی معمولا به عنوان آخرین راه در نظر گرفته می شود و تنها برای تعداد کمی از بیماران توصیه می شود. بنابراین، مهم است که اطلاعات بیشتری در مورد روش های جراحی و درمان تنگی کانال نخاعی مناسب را از طریق مشاوره با پزشک متخصص خود به دست آورید و درمان را در اسرع وقت آغاز کنید.
درمان های گیاهی
درمان های گیاهی برای تنگی کانال نخاعی ممکن است موثر باشند. با این حال، قبل از استفاده از این روش ها، بهتر است با یک دکتر متخصص مشورت کنید. برخی از روش های درمانی گیاهی که در طب سنتی نیز توصیه می شوند عبارتند از:
- استفاده از روغن های گیاهی: برخی از روغن های گیاهی مانند روغن سیاه دانه و روغن بنفشه ممکن است به بهبود وضعیت تنگی کانال نخاعی کمک کنند.
- مصرف عرقیجات: مصرف عرقیجاتی مانند عرقیج خارخاسک نیز ممکن است به درمان تنگی کانال نخاعی کمک کند.
- دمنوش ها: دمنوش های تهیه شده از گیاهانی مانند آویشن نیز ممکن است به بهبود وضعیت تنگی کانال نخاعی کمک کنند.
درمان های خانگی
درمان تنگی کانال نخاعی به صورت غیرجراحی امکان پذیر است و از جمله روش های درمانی غیرجراحی موثر برای این مشکل، مصرف داروهای استروئیدی و ضد التهابی (مانند ناپروکسن، ایبوپروفن و ایندومتاسین) برای کاهش التهاب و درد، داروهای ضد درد نظیر استامینوفن، تزریق کورتیکواستروئیدها برای درمان درد حاد و تزریق داروهای بی حس کننده در اطراف عصب و استفاده از کمربند طبی برای پشتیبانی از بیماران به شمار می روند.
برای درمان تنگی کانال نخاع چه بخوریم؟
برای بهبود تنگی کانال نخاعی، می توانید توصیه های زیر را رعایت کنید:
- مصرف برخی عرقیجات با عسل: برخی گیاهان دارویی همراه با عسل ممکن است به درمان تنگی کانال نخاعی کمک کنند.
- دمنوش های بومادران، شاه تره و آویشن: دمنوش های تهیه شده از گیاهان مانند بومادران، شاه تره و آویشن ممکن است به بهبود وضعیت تنگی کانال نخاعی کمک کنند.
- مصرف معتدل گوشت: مصرف گوشت را به مقدار معتدل نگه دارید و از مصرف زیاد سوسیس، کالباس و گوشت پرهیز کنید.
- مصرف مواد غذایی سالم: از مواد غذایی سالم مانند سویق جو، سیزیجات تیره، نرم تنان صدف دار، زیتون سیاه، پیاز قرمز، حبوبات، ماهی های چرب و سرد، میوه و آجیل بهره مند شوید.
مهم ترین نکته این است که با مشورت دکتر متخصص یا متخصص تغذیه خود اقدام به تغییر در رژیم غذایی کنید. دکتر می تواند بر اساس وضعیت شما راهنمایی کند که چگونه می توانید مواد غذایی مناسبی را به رژیم خود اضافه کنید.
روش های تشخیص
تشخیص تنگی نخاع به وسیله دکتر مغز و اعصاب اغلب با توجه به علائم بالینی و تاریخچه پزشکی فرد تایید می شود. همچنین، برای تشخیص دقیق تر تنگی کانال نخاعی از آزمون ها و روش های مختلف استفاده می شود، این شامل موارد زیر می شود:
- اس تی آی (MRI): این روش تصویربرداری پزشکی بهترین ابزار برای تشخیص تنگی کانال نخاعی به شمار می آید. با استفاده از MRI، تمام جزئیات ناحیه نخاعی شامل ریشه های عصبی و تغییرات نخاعی یا وجود تومورها قابل مشاهده است.
- اسکن توموگرافی کامپیوتری: این روش از اشعه ایکس برای تصویربرداری از زوایای مختلف استفاده می کند و به تعیین شکل و اندازه کانال نخاعی کمک می کند.
- میلوگرام: در شرایطی که امکان استفاده از MRI وجود نداشته باشد، از میلوگرام به همراه CT استفاده می شود. در این روش، نوعی رنگ کنتراست به نام مایع مغزی نخاعی به فضای مایع نخاعی تزریق می شود تا کانال نخاعی و ریشه های عصبی را واضح نشان دهد.
عمل تنگی کانال نخاع چند ساعت طول می کشد؟
مدت زمان عمل جراحی تنگی کانال نخاعی معمولا بسته به پیچیدگی و جزئیات موردی متغیر است. اگر جراحی بسیار پیچیده نباشد، ممکن است تنها ۲ تا ۴ ساعت طول بکشد. ولی این مدت زمان ممکن است بسته به موارد مختلفی مانند محل تنگی، اندازه تنگی، وضعیت عمومی بیمار، و تصمیمات جراح متغیر باشد. بهتر است با پزشک معالج خود در مورد مدت زمان دقیق عمل و سایر جزئیات جراحی مشورت کنید.
عوارض بعد از عمل
عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
- خونریزی
- عفونت
- ترومبوز (تشکیل لخته خون در عروق)
- واکنش به بیهوشی
- خطر عوارض بیشتر در صورت هم جوشی مهره ها هم زمان با لامینکتومی
علاوه بر این، عوارض بیشتری نیز در نظر گرفته باید شود:
- ممکن است مهره ها با هم ادغام نشوند.
- پوکی استخوان، چاقی و سوء تغذیه به عنوان دلایلی معمول برای عدم جوش خوردن مهره ها مطرح هستند و سیگار کشیدن نیز می تواند اختلال های هم جوشی ایجاد کند.
- خطر ترومبوز ورید عمقی (DVT) وجود دارد که باید با استفاده از جوراب های فشاری و داروهای ضدانعقاد پیشگیری شود.
- شکستگی پیچ ها، میله ها و صفحات فلزی که برای تثبیت ستون فقرات استفاده می شوند، ممکن است قبل از جوش خوردن کامل مهره ها اتفاق بیافتد. این ممکن است نیاز به عملیات دوباره برای تعمیر یا تعویض داشته باشد.
- رد پیوند استخوان نیز ممکن است رخ دهد، به ویژه در موارد نادر (۱ تا ۲%). اگر از صفحات و پیچ ها برای تثبیت پیوند استخوان استفاده نشده باشد، احتمال افت کمیت پیوند وجود دارد. همچنین اگر فیوژن مهره ها در چندین سطح انجام شده باشد، خطر این عارضه بیشتر است.
- سندرم گذرا (بیماری بخش مجاور) ممکن است در مواردی رخ دهد که مهره های بالا یا پایین فیوژن فشار بیشتری تحمل کنند. این امر می تواند منجر به انحطاط مهره های مجاور و درد گردد.
- آسیب عصبی یا درد مداوم نیز می تواند پس از جراحی ستون فقرات رخ دهد. آسیب عصبی می تواند باعث بی حسی یا حتی فلج گردد و در برخی موارد، جراحی رفع فشار نیز نتیجه ندهد. به هر حال، تحریک نخاع و روش های دیگر در این موارد معمولاً توصیه می شوند.
درد بعد از عمل
بله، درد بعد از عمل تنگی کانال نخاعی معمولا طبیعی است. پس از جراحی، پزشک ممکن است مسکن های غیراستروئیدی ضدالتهابی برای کاهش درد به شما تجویز کند. اگر درد شما بیشتر باشد، ممکن است برای شما مسکن های مورفین دار هم تجویز شوند. اگر درد به شدت افزایش یابد و غیرقابل تحمل باشد، حتما باید به دکتر مراجعه کنید.
بیشتر مطالعه کنید: پارکینسون چیست و چه درمانی دارد؟
مراقبت های بعد از عمل
مراقبت پس از عمل تنگی کانال نخاعی گردن به این صورت است:
- برای کاهش درد از داروهای مسکن استفاده کنید.
- در برخی موارد، نیاز به استفاده از بریس (یا گردنبند) برای حفظ وضعیت صحیح گردن دارید.
- معمولا در مدت ۴ تا ۶ هفته پس از عمل، بهبودی کامل در وضعیت شما خواهد رخ داد.
آیا تنگی کانال نخاع تاثیر منفی روی اسپرم دارد؟
تنگی کانال نخاعی ممکن است تاثیر منفی بر روی اسپرم داشته باشد. در مردان مبتلا به ضایعه نخاعی، ممکن است مشکلات متعددی در عملکرد جنسی و باروری پیش آید. سه مشکل اصلی عبارتند از:
- عدم وجود انزال (Anejaculation): این مشکل در حدود ۹۰ درصد از مردان مبتلا به ضایعه نخاعی دیده می شود. در این مورد، انزال در پایان رابطه جنسی رخ نمی دهد و منی از بدن مرد خارج نمی شود.
- انزال پسگرد (Retrograde Ejaculation): در این حالت، انزال اتفاق می افتد، اما منی به جای خروج از مجرای ادرار به سمت عقب برگشته و وارد مثانه می شود. این مشکل ممکن است به علت آسیب به اعصاب گردن مثانه رخ دهد.
- کیفیت پائین مایع منی: مردان مبتلا به ضایعه نخاعی ممکن است دارای کیفیت پائین مایع منی باشند. این امر معمولا به دلیل اختلالات هورمونی ناشی از آسیب به محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – بیضه است و می تواند به کاهش تعداد و حرکت اسپرم ها منجر شود.
با این حال، ارتباط میان تنگی کانال نخاعی و برخورداری از فرزندان با درمان های تنظیم عملکرد جنسی و مشاوره پزشکی ممکن است بهبود یابد. برای دریافت مشاوره دقیق تر و پیگیری وضعیت، بهتر است با یک متخصص پزشکی مشورت کنید.
روش های خوابیدن با تنگی کانال نخاعی
روش های خواببیدن با تنگی کانال نخاعی به شکل زیر است:
- انتخاب تشک مناسب: تهیه تشکی که به بهبود خواب و کاهش درد کمر کمک می کند می تواند بسیار موثر باشد. اگر در حین خواب درد بیشتری احساس می کنید یا تشک فعلی تان مناسب نیست، بهتر است یک تشک جدید تهیه کنید. تشک مناسب برای شما لزوماً نباید گران باشد، بلکه باید از انحنای طبیعی ستون فقرات پشتیبانی کند. برای اکثر افراد، تشک متوسط سفتی مناسب دارد، اما بهترین راه برای اطمینان از تشک مناسب امتحان آن است. در فروشگاه تشک، چند تشک را تست کنید و اگر پس از ۱۰-۱۵ دقیقه روی تشک هنوز احساس راحتی می کنید، این نشانه خوبی است.
- تنظیم وضعیت بدن با استفاده از بالش: تغییر وضعیت بدن ممکن است به تحسین کیفیت خواب شما کمک کند. به عنوان مثال، اگر به پشت می خواهید بخوابید، بالش را زیر زانوهای خود قرار دهید تا فشار غیرقابل اجتنابی از ستون فقرات خارج شود. اگر ترجیح می دهید به پهلو بخوابید، می توانید یک بالش کوچک بین پاهای خود قرار دهید.
این تغییرات ساده می تواند به بهبود وضعیت خواب شما و کاهش علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند. همچنین، می توانید با متخصصین مراقبت از تنگی کانال نخاعی مشوره کنید تا راهکارهای دقیق تری برای بهبود خواب در نظر بگیرید.
برای تشخیص و درمان به چه دکتری مراجعه کنیم؟
برای تشخیص و درمان به یک پزشک نورولوژیست (پزشک متخصص بیماری های عصبی) مراجعه کنید. پزشک نورولوژیست تخصص دارد تا تشخیص دقیقی از این حالت ارائه دهد و در صورت لزوم، درمان های متناسب را تجویز کند. تشخیص تنگی کانال نخاعی نیاز به معاینه کامل فیزیکی و ممکن است شامل آزمون های تصویری مانند مغناطیس هسته ای (MRI) و تست های تخصصی عصبی باشد. پس از تشخیص، درمان های ممکن شامل تغییرات در شیوه زندگی، فیزیوتراپی، داروها، و در موارد شدیدتر جراحی می شوند.