بیماری های ارتوپدی
منو
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی
بیماری های ارتوپدی به مجموعه ای از آسیب ها و بیماری ها اشاره دارند که سیستم اسکلتی عضلانی انسان را تحت تاثیر قرار می دهند. این سیستم شامل عناصری چون استخوان ها، عضلات، مفاصل، رباط ها، اعصاب، تاندون ها و دیگر بافت های مشابه می شود. هرگونه آسیب یا بیماری مزمن در هر یک از این اجزا نیازمند بررسی و مداخلات درمانی توسط متخصص ارتوپدی است.
علت های بروز بیماری های شایع ارتوپدی متنوع هستند و معمولا شامل مسائلی نظیر دررفتگی، شکستگی های استخوانی، آسیب ها و پارگی های تاندون و رباط، دردهای مفصلی در مچ دست و مچ پا یا درد گردن می شوند. این مشکل زمانی حادتر خواهد شد که برخی از افراد تعدادی از این دردها و مشکلات ارتوپدی را به عنوان مسائل ساده یا عارضه های فاقد اهمیت تصور کنند. با این حال اصولا هرگونه ناراحتی یا درد در سیستم اسکلتی و عضلانی بدن به عنوان بیماری های ارتوپدی در نظر گرفته می شوند.
دلیل اصلی بروز مشکلات ارتوپدی ممکن است عبارت باشد از:
بسیاری از بیماری های ارتوپدی قابلیت درمان دارند، در حالی که برخی دیگر در حال حاضر به طور کامل قابل درمان نیستند. با این وجود، حتی در مواردی که درمان کامل ممکن نیست، تشخیص صحیح و درمان هدفمند می تواند به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کند. از روش های درمانی مختلفی برای مشکلات ارتوپدی استفاده می شود، که از جمله آنها می توان به استفاده از روش RICE (استراحت، یخ گذاری، کمپرسیون، بلند شدن) در موارد اولیه تا اقدامات جراحی در موارد پیچیده اشاره کرد. این رویکردها بسته به نوع و شدت بیماری انتخاب می شوند.
علائم بیماری های ارتوپدی بسیار گسترده هستند و به نوع بیماری و ناحیه آسیب دیده بستگی دارد. اما به طور کلی می توان نشانه های زیر را جز علائم مشکلات ارتوپدی دانست:
این علائم می توانند به نوع بیماری و محل آسیب دیدگی مفصل بستگی داشته باشند و می توانند نشانه های بیماری هایی مانند التهابات مفصلی، آرتروز، آسیب های ورزشی و سایر مشکلات ارتوپدی باشند. در صورت تجربه هر یک از این علائم، مشورت با یک پزشک ارتوپد توصیه می شود تا علت مشکل مشخص شده و درمان مناسب اعمال گردد.
بیماری های ارتوپدی انواع مختلفی دارند که برخی از آنها استخوان را تحت تاثیر قرار می دهند و برخی دیگر مفصل، تاندون، ماهیچه یا اعصاب را شکل می دهند. در ادامه مهم ترین و شایع ترین بیماری های ارتوپدی را معرفی می کنیم:
آرتریت یک بیماری شایع در مفاصل است که می تواند باعث تورم، درد و محدودیت در حرکت شود. این بیماری معمولا مفاصل و بافت های اطراف آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. زنان بیشتر از مردان و افراد مسن تر در معرض خطر هستند. بیش از ۱۰۰ نوع آرتریت وجود دارد. برخی از رایج ترین آنها شامل آرتروز، روماتیسم مفصلی، نقرس، لوپوس، اسکلرودرمی، اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت روماتوئید نوجوانان است.
آرتروز یکی از بیماری های معمول مفاصل است که باعث درد و التهاب مفاصل می شود. این بیماری معمولا در افراد مسن تر شیوع دارد و مفاصلی مانند دست، زانو، باسن و ستون فقرات را درگیر می کند. عواملی مانند سن، ضربه به مفاصل، چاقی و فعالیت بیش از حد می توانند عوامل خطر ساز برای آرتروز باشند.
روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن است که باعث التهاب مفاصل می شود. این بیماری معمولا مفاصل دست را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند به بد شکلی انگشتان منجر شود.
فتق دیسک کمر زمانی اتفاق می افتد که بخشی از دیسک در ناحیه کمر پاره شده و به مهره ها یا اعصاب فشار می آورد. این عارضه با درد، بی حسی یا ضعف در پاها و بازوها همراه است.
کمر درد یکی از شایع ترین مشکلات ارتوپدی است و می تواند عوامل گوناگونی داشته باشد. این درد ممکن است از مشکلاتی نظیر فشار به مهره ها، عفونت، رشد تومور و … ناشی شود.
بیشتر بخوانید: علت بروز انواع کمر درد
تنگی کانال نخاعی زمانی رخ می دهد که فضای داخل ستون فقرات تنگ می شود و به نخاع و اعصاب فشار وارد می کند. این عارضه باعث درد، سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف عضلانی می شود.
سرطان نخاع وجود تومور در کانال نخاعی یا استخوان های ستون فقرات را مشخص می کند. این عارضه با کمردرد، حساسیت به درد، کاهش عملکرد روده و مثانه و مشکل در راه رفتن همراه است.
خار پاشنه زمانی ایجاد می شود که در ناحیه پاشنه، استخوان رشد کرده و باعث کشیدگی بافت همبند می شود. این عارضه معمولا از پوشیدن کفش نامناسب، دویدن یا اضافه وزن ناشی می شود.
در وضعیت طبیعی، ستون فقرات به صورت صاف دیده می شود. اما در افراد مبتلا به بیماری کیفوز، بخش فوقانی ستون فقرات به سمت جلو خم می شود که به این حالت قوز گفته می شود. در رادیوگرافی، زاویه انحنای ستون فقرات بررسی می شود. در حالت طبیعی، این زاویه باید بین ۲۰ تا ۴۵ درجه باشد، اما در افراد مبتلا به کیفوز این انحنا بیش از ۵۰ درجه می شود.
این بیماری معمولا به علت مشکلات مادرزادی مانند نقص لوله عصبی، مشکلات عصبی عضلانی، مشکلات متابولیک و بیماری شوئرمن ایجاد می شود. اگر زاویه انحنای ستون فقرات بیشتر از ۷۵ درجه باشد، تنها راه درمان این وضعیت عمل جراحی است.
سندروم مارفان یک اختلال ارثی است که بر بافت همبند تاثیر می گذارد. این عارضه عمدتا در نواحی مانند قلب، چشم، ساختار استخوانی و رگ های خونی مشاهده می شود. علائم سندروم مارفان می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. افراد مبتلا به این سندروم معمولا قد بلند و لاغر هستند و دست ها و پاهای بلندی دارند. در صورتی که رگ آئورت تحت تاثیر سندروم مارفان قرار گیرد، این موضوع برای زندگی تهدیدکننده است.
در بیماران مبتلا به سندروم مارفان، ممکن است شکل استخوان ها تغییر کرده و معمولا دست ها درازتر هستند. اگر این سندروم روی استخوان ها تاثیر بگذارد، ممکن است شخص دچار انحنای نامطلوب ستون فقرات مانند اسکولیوز شود. گاهی اوقات دنده ها به شکل نامعمول رشد می کنند و استخوان سینه بیرون زده یا فرو رفته می شود. درد کمر و پا درد از جمله علائم شایع در این بیماران است.
رشد غیرسرطانی در غضروف باعث بروز بیماری اولیر می شود. در این بیماری، غضروف داخل استخوان ها رشد می کند و بیشتر در استخوان های دست و پا مشاهده می شود. اما گاهی استخوان های جمجمه، دنده و ستون فقرات را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در این وضعیت، استخوان ها شکل نامناسبی می گیرند، اندام ها کوتاه می شوند و خطر شکستگی وجود دارد.
معمولا بیماری اولیر بعد از ۵ سالگی تشخیص داده می شود. افراد مبتلا به این بیماری در معرض خطر ابتلا به سرطان های استخوانی قرار دارند.
دیسک ها در منطقه گردنی میان مهره های گردن واقع شده و برای انعطاف و حرکت های سر مهم هستند. عوامل مختلفی ممکن است باعث سفتی دیسک های گردن شوند و انعطاف پذیری آنها را کاهش دهند. این مسائل ممکن است منجر به بروز فشار بر روی عصب نخاعی شوند و باعث درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی گردن شوند.
درد گردن می تواند از شدید تا خفیف متغیر باشد و معمولا به عوامل مختلفی برمی گردد. به علت موقعیت و حرکت های مختلف گردن، این مشکل برای افراد زیادی اتفاق می افتد. این موضوع می تواند ناشی از آسیب به ماهیچه ها، تاندون ها و رباط ها، فتق دیسک گردن، انواع آرتریت مانند آرتروز یا روماتیسم مفصلی، مشکلات مادرزادی مهره ها و استخوان ها، تومور و … باشد. به علت علت درد، روش های مختلفی برای درمان وجود دارد و پزشک بر اساس شرایط شما تصمیم گیری می کند و درمان مناسبی اتخاذ خواهد کرد.
درد پا به عنوان یکی از مشکلات شایع در بیماری های ارتوپدی محسوب می شود. پا دارای ۲۶ استخوان است و ماهیچه ها، مفاصل، تاندون ها و رباط های زیادی در پاها به هم وصل هستند. مسائل مختلفی می توانند باعث درد، التهاب و آسیب به پا شوند. برخی از مشکلات رایجی که باعث درد پا می شوند، عبارتند از خار پاشنه، میخچه، پیچ خوردگی مچ پا، شکستگی پا و مورتون نوروما.
دست دارای استخوان ها، ماهیچه ها و رباط های مختلفی است که به عملکرد و مهارت های دست کمک می کنند. مسائل مختلف ممکن است باعث درد دست شوند، از جمله آرتروز، سندروم تونل کارپال، کیست گانگلیونی، مشکلات تاندون، شکستگی استخوان و …
زانو به شدت در معرض فشار و استفاده روزمره قرار دارد. زانو دارای دو استخوان ساق بلند است که به ماهیچه ها، رباط ها و تاندون ها متصل می شوند. بسیاری از افراد به علت ساییدگی و سن، دچار درد زانو می شوند. بیماری ها و آسیب های مختلف نیز می توانند منجر به درد زانو شوند، از جمله رگ به رگ شدن یا کشیدگی رباط ها و عضلات زانو، پاره شدن غضروف زانو، پاره شدن رباط، بورسیت، تاندونیت و آرتروز.
صدمه و التهاب مفصل شانه می تواند به علائم مختلفی منجر شود. مفصل شانه یکی از مفاصلی است که در حالت طبیعی تحرک زیادی دارد و این تحرک زیاد ممکن است باعث افزایش احتمال آسیب شود. شانه دارای بسیاری از ماهیچه ها، تاندون ها و رباط ها است که برای حرکت ها و عملکرد مناسب شانه ضروری هستند. آسیب به هر کدام از این بافت ها می تواند منجر به درد شانه شود.
علاوه بر این، بیماری ها و حالات پیش رونده نیز ممکن است منجر به مشکلات در شانه شوند. برخی مشکلات ارتوپدی و علائم دیگر می توانند درد شانه را ایجاد کنند. معمولا علل درد شانه عبارتند از:
– دررفتگی مفصل شانه
– پارگی رباط های متصل به استخوان ترقوه
– بورسیت (التهاب کیسه بورس در شانه)
– التهاب تاندون های دو سر بازو (تاندونوز)
– کپسولیت چسبنده (رشد بافت اسکار به دلیل عدم استفاده)
– شکستگی استخوان (انواع شکستگی استخوان کدامند؟)
با توجه به نوع و شدت مشکل شانه، درد ممکن است در یک ناحیه خاص محدود باشد یا تا پایین بازو گسترش پیدا کند. برای تشخیص درست مشکل شانه، پزشک معمولا از تست های تصویربرداری مختلفی مانند رادیوگرافی یا اسکن از مفصل شانه استفاده می کند.
سندروم تونل کارپال زمانی ایجاد می شود که عصب میانی در تونل کارپال در مچ دست فشرده شود. مچ دست دارای یک تونل به شکل کانال است که عصب میانی از آن عبور می کند. عملکرد حسی و حرکتی انگشتان شست و سه انگشت وسط به وسیله این عصب کنترل می شود. عواملی مانند حرکات تکراری و مکرر مانند تایپ کردن و کارهای دستی دیگر ممکن است به ایجاد سندروم تونل کارپال منجر شوند. اما برخی بیماری ها و عوامل دیگر نیز می توانند نقش داشته باشند.
سندروم تونل کارپال به طور معمول در زنان سه برابر بیشتر از مردان دیده می شود. افرادی که دارای عوامل خطری مانند دیابت یا نارسایی کلیه هستند، بیشتر در معرض این سندروم قرار می گیرند. از علائم سندروم تونل کارپال می توان به ضعف در گرفتن اشیاء، درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و تورم انگشتان دست اشاره کرد. درمان این سندروم معمولا شامل مصرف داروهای ضد التهابی و کارهای فیزیوتراپی می شود، و در برخی موارد نیاز به جراحی واقعی برای اصلاح تونل کارپال ممکن است.
سندروم تونل کوبیتال وقتی ایجاد می شود که عصب اولنار در تونل کوبیتال در آرنج فشرده شود. تونل کوبیتال در قسمت آرنج قرار دارد. این عصب به کنترل حسی و حرکتی انگشتان کوچک و میانی در دست می پردازد. معمولا حرکاتی مانند تایپ کردن ممکن است به ایجاد این سندروم منجر شوند. اما برخی بیماری ها و عوامل دیگر نیز ممکن است نقش داشته باشند.
سندروم تونل کوبیتال در افرادی که مکررا فشار زیادی به آرنج وارد می کنند یا آرنج را به طور مداوم خم می کنند، بیشتر دیده می شود. همچنین وجود سابقه آرتریت، شکستگی استخوان یا پارگی آرنج نیز ممکن است باعث ایجاد این سندروم شود. از علائم سندروم تونل کوبیتال می توان به بی حسی در دست یا انگشتان کوچک، درد، سوزن سوزن شدن و تورم در قسمت داخلی آرنج اشاره کرد. برای درمان این سندروم، علاوه بر فیزیوتراپی و داروهای ضد درد، اغلب نیاز به تغییر فعالیت هایی که فشار زیادی به آرنج وارد می کنند وجود دارد.
شکستگی استخوان یکی از شایع ترین بیماری های ارتوپدی است و می تواند در قسمت های مختلف بدن رخ دهد. زمانی فشاری بیش از حد تحمل استخوان ها به آن وارد شود، شکستگی اتفاق می افتد. این شکستگی ممکن است ناشی از ضربه یا آسیب به استخوان باشد. برخی بیماری ها نیز می توانند به شکستگی استخوان منجر شوند، مانند پوکی استخوان و سرطان استخوان. شکستگی ممکن است به صورت باز (مرکب) یا بسته (ساده) باشد.
درد ناگهانی، عدم تحمل وزن بر روی استخوان شکسته، تورم و تغییر شکل آشکار از علائم شکستگی استخوان هستند. برای درمان این عارضه، علاوه بر تثبیت مناسب با استفاده از گچ یا مهره، گاهی اوقات نیاز به جراحی جهت ترمیم استخوان شکسته و بازسازی صحیح داریم.
بیماری پوکی استخوان به نرمی و نازکی استخوان ها منجر می شود. این بیماری عمدتا در مناطقی از بدن مانند ستون فقرات، مچ دست و باسن تاثیر می گذارد. زنان به طور معمول چهار برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند. افزایش سن، چاقی، فعالیت بدنی ناکافی، داروهای خاص و سابقه خانوادگی در ایجاد این بیماری نقش دارند.
علائم پوکی استخوان نشانه های خاصی ندارند. اما گاهی ممکن است باعث مشکلاتی مانند کمر درد شوند. درمان این بیماری شامل کنترل وزن و افزایش فعالیت های ورزشی، مصرف مقدار کافی کلسیم و ویتامین D، و در برخی موارد مصرف داروهای خاص برای تقویت استخوان ها می شود.
بیشتر بخوانید: چگونگی درمان پوکی استخوان
انتهای استخوان ها در منطقه زانو با غضروف پوشانده شده اند و این غضروف باعث می شود که مفصل زانو بدون درد حرکت کند. دیسک هلالی شکلی، که از بافت همبند تشکیل شده است، نیز در میان استخوان های زانو وجود دارد و به عنوان ضربه گیر عمل می کند.
گاهی اوقات حرکت چرخشی ناگهانی در حالتی که کف پا ثابت مانده است، می تواند منجر به پارگی مینیسک شود. در برخی موارد، فعالیت های عادی مانند دویدن به مدت طولانی به دلیل افزایش سن یا بیماری های آرتریتی ممکن است باعث ایجاد این مشکل شوند. علائم پارگی مینیسک می توانند شامل درد هنگام صاف کردن زانو، سفتی و تورم، قفل شدن زانو و دامنه حرکتی کمتر در زانو باشند. درمان معمولا شامل استفاده از داروهای ضد التهابی، فیزیوتراپی و در موارد جدی تر عمل جراحی برای ترمیم مینیسک می شود.
فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که درد عضلانی و بافت های نرم در سراسر بدن را ایجاد می کند. علائم معمولا در ناحیه گردن، شانه ها، کمر، باسن، بازوها و پاها ظاهر می شوند. این درد معمولا صبح و عصر شدت زیادی پیدا می کند. فیبرومیالژیا اغلب افرادی را که در رده ی سنی ۲۰ تا ۵۰ سال هستند تحت تاثیر قرار می دهد و عواملی مانند رطوبت، سرما و استرس می توانند وضعیت را بدتر کنند.
علت دقیق فیبرومیالژیا هنوز مشخص نشده است. اما احتمال وجود مسائل مرتبط با خواب، استرس، اختلالات سیستم ایمنی و عملکرد غدد درون ریز به عنوان عوامل ممکن ارتباطی با آن وجود دارد. علائم این بیماری شامل خستگی، کاهش استقامت جسمانی، مشکلات در خواب، افسردگی، اضطراب، سردرد و احساس پاهای بی قرار می شوند.
بورسیت به التهاب بورس که یک کیسه پر از مایع برای کاهش اصطکاک بین بافت های بدن در نزدیکی مفاصل بزرگ و تاندون ها قرار دارد، گفته می شود. این بیماری کوتاه مدت است و حرکت را محدود می کند، اما باعث تغییر شکل نمی شود. بورسیت می تواند در هر نقطه ای از بدن اتفاق بیافتد، اما نواحی شایع آن عبارتند از:
استفاده بیش از حد از مفاصل و عفونت از علل اصلی بورسیت هستند. علائم اصلی شامل درد، محدودیت در حرکت و تورم هستند.
برای جلوگیری از بورسیت قبل از ورزش یا حرکات تکراری، به تدریج بدن را گرم کنید و تمرینات ورزشی جدید را به آرامی شروع کنید. هنگام انجام فعالیت های تکراری، زمانی را برای استراحت در نظر بگیرید و فعالیت های دردآور را متوقف کنید.
پاژه استخوان یک نوع اختلال استخوانی مزمن است که باعث بزرگ شدن و تغییر شکل استخوان ها می شود. این بیماری معمولا در افراد بالای ۵۰ سال بعد از پوکی استخوان شایع ترین بیماری ارتوپدی به شمار می رود، اما علت دقیق آن هنوز مشخص نشده است. احتمالا عفونت ویروسی یا عوامل ژنتیکی نقشی در بروز این مشکل دارند.
علائم اصلی پاژه استخوان شامل آرتروز، بدشکلی استخوان، درد و شکستگی استخوان هستند. این بیماری با آزمایش های خون، اسکن های استخوانی و بیوپسی تشخیص داده می شود. فیزیوتراپی، دارو و در موارد جدی تر جراحی از گزینه های درمان پاژه استخوان هستند.
در حالت عادی، ستون فقرات به صورت صاف دیده می شود. اما در افراد مبتلا به بیماری اسکولیوز، انحناهای جانبی در ستون فقرات ایجاد می شود و نتیجه آن می تواند شکلی نظیر حرف “S” یا “C” باشد. در برخی موارد، این انحنا به شکلی است که فرد به یک طرف خم می شود. علت دقیق اسکولیوز هنوز مشخص نشده است، اما در افراد دارای پوکی استخوان یا آرتریت، احتمال شکستن دیسک های ستون فقرات وجود دارد. در این شرایط، ستون فقرات انحنا می پذیرد.
آسیب دیدگی بافت نرم شامل آسیب به عضلات، تاندون ها و رباط ها می شود. بسیاری از فعالیت ها می توانند این عارضه را به وجود آورند و علائم آن شامل درد، تورم و کبودی است. این آسیب ها به صورت کبودی، تاندونیت، کشیدگی، بورسیت و رگ به رگ شدن دسته بندی می شوند.
رگ به رگ شدن (علت رگ به رگ شدن عضلات) وضعیتی است که رباط ها کشیده یا پاره می شوند. شایع ترین مکان رگ به رگ شدن مچ پا است. اگر این عارضه خفیف باشد، با استراحت در خانه و کمپرس یخ می توان درد را تسکین داد. اما در برخی موارد پارگی رباط ها به اندازه ای شدید است که نیاز به جراحی دارد. علائم اصلی شامل درد، تورم، کبودی و محدود شدن حرکت مفصل هستند.
کشیدگی عضلات ناشی از آسیب به عضله یا تاندون است و می تواند در ناحیه پایین کمر یا عضلات پشت پا ایجاد شود. کشیدگی عضلات خفیف با استراحت و کمپرس یخ درمان می شود، اما کشیدگی شدید عضلات ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
گرفتگی عضلات به انقباض ناگهانی و غیرارادی عضلات منجر می شود، که درد شدیدی ایجاد می کند. این وضعیت معمولاً در شب ها ظاهر می شود و عارضه جدی ایجاد نمی کند، اما ممکن است تا چند روز نتوانید از عضله آسیب دیده استفاده کنید. ورزش زیاد و فعالیت های شدید، به ویژه در هوای گرم، احتمال بروز این عارضه را افزایش می دهند.
سل استخوان یک بیماری عفونی شدید است که به طور اساسی در کشورهای توسعه یافته شایع تر است. در این بیماری، مفاصل به شدت تحت تاثیر قرار می گیرند، باعث آسیب های جدی، آبسه و سفتی در منطقه مورد نظر می شوند. سل استخوان به طور عمده مفاصل لگن و زانو را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری انواع مختلفی دارد و هر یک از این انواع نیازمند رویکردهای درمانی متفاوت هستند. انواع رایج آن شامل موارد زیر هستند:
علت اصلی بروز این بیماری ابتلا به بیماری به نام سل است. زمانی که شخصی به سل مبتلا می شود، ممکن است استخوان ها نیز تحت تاثیر قرار گیرند و آسیب ببینند. اگر سل به درستی درمان نشود، باکتری ها به منبع عروقی استخوان های بلند می رسند و منجر به سل استخوان می شوند. بعضی از علائم این بیماری عبارتند از درد مفاصل، کمردرد، سندروم تونل کارپال، ناراحتی قفسه سینه و قوز ستون فقرات.
درمان بیماری های ارتوپدی بسته به نوع بیماری و شدت آن متغیر است. هدف اصلی در تمام روش های درمانی، تصحیح مشکلات جسمی، کاهش درد، افزایش کیفیت زندگی و جلوگیری از تشدید بیماری می باشد. در این راستا گزینه های درمان معمولا شامل اقلیمه های زیر می شوند:
هر یک از بیماری های ارتوپدی دلایل خاصی دارند. با این حال، مجموعه ای از عوامل می توانند خطر ایجاد این نوع مشکلات را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:
زمان مناسب برای مراجعه به پزشک در موارد ارتوپدی به شرح زیر است:
برای درمان بیماری های ارتوپدی باید به تیم پزشکی مشخصی مراجعه کنید. این تیم شامل فوق تخصص ارتوپدی است. بعد از تشخیص بیماری و شروع روند درمان، امکان دارد پزشک شما را به متخصصان دیگری ارجاع دهد. به عنوان مثال، اگر نیاز به فیزیوتراپی داشته باشید، پزشک ممکن است شما را به دکتر فیزیوتراپی ارجاع دهد. همچنین در مواردی که کاهش وزن ضروری باشد مراجعه به متخصص تغذیه نیز توصیه می شود.
